Aşk ve maraz,
ihanet ve yara,
ömür ve hafıza;
dünyada bulunmanın bahaneleri, dünyada bulunmanın halleridir.
Bir gören olur diye yüzüne bakamıyorum,
Kırıkımdan sonra teneşir yerine aşk buldu kalbimi,
Ne çok eskide kaldı sanıyordum,
Uykusuz sabahlar,
Şimdi aynada beğenmek için saatler harcıyorum kendimi,
Evlenelim seninle çocukta istemem,
Seninkini büyütürüz gücümüz yettiğince,
Bir sarılman yeter bunca yılın yalnızlığına,
Ne kaşını eğdiririm,
Ne saçını süpürge ettiririm,
Kocayıp gideriz bir yastıkta.
+Herkes gibi olana şiir yazılır mı?
-Bilmem yazılmaz mı?
+Yazılır mı?
- Aşk bahanesidir şiirin.
Gelelim sana ve bana
Sen harikuladesin,
Ben, seni seviyorum.
Nazım Hikmet Ran
İhtimaller başkaları için sonsuz, benim için yalnız sen varsın.
Ben isterdim ki kalbinin o denli atmasının, öyle heyecanlı koşuşturmalarının yada sabahlara uyanmak istememenin sebebi ben olayım. Bunun içinde uğraştım ama olmadı bundan sonra da olur mu bilmem. Bildiğim tek şey ihtimallerin sonsuzluğunda bir sana tutunduğum.
Buz gibi soğuk suya benzer
İnan bitmiş her aşk
Tuz gibi bassan yarana
Derman olmaz sana.
— 
Sezen Aksu
“Aşk demişler adına lakin kendisi kapitalist egoların bi ürünü. İçine çektikçe kendine bağlayan, yapay hisler oluşturan, kapanmak bilmeyen yaraları daha da derinleştiren ama bi yandan da narkoz etkisi veren bi ilaç veya zehir.
Sevginin adını kirleten, saygıyı itibarsızlaştıran bir sistem. Aşk diye arzulanan duygunun asli var mıdır? Gerçek aşk ne demektir?”
