Çok sevmedim ben bu kitabı. Evet kalem iyi, duygular, kendi içinde yaşanılan çelişkiler v.s iyi verilmiş, iyi yazılmış ama karakterler itibariyle sarmadı beni, empati kuramadım onlarla. Okurken kendimi basit bir film izliyormuş gibi hissettim. Rahatsiz etti beni, yani rahatsız eden aldatma temalı bir kitab olmasi değil kesinlikle. Mesela Ahmet
Velchaninov T—'de oturduğu süre boyunca acaba Pavel Pavlovitch karısının aşk ilişkisi olduğundan kuşkulanıyor mu diye sormuştu kendi kendine! Birkaç kez Natalya Vassilyevna'yı bu konuda ciddi ciddi sorgulamış ve kocasının hiçbir şey bilmediğini, asla öğrenemeyeceğini ve bunun 'onu ilgilendirmediği' cevabını almıştı, biraz öfkeli bir tarzda. Bir başka özel iği de Pavel Pavlovitch'le asla alay etmemesiydi. Kocasını asla gülünç ya da basit bulmaz, ona nezaketsizlik göstermeye, kalkışan olursa da gayet sevecen bir şekilde korurdu.