SU YANGINI-II
Beklemiyorum artık yıldızları ve seni
Avuçlarımda yorgun bir ıstırap, bir kalem
Yollarına bozulan saatleri bıraktım
Girsem yer kabuğuna, kahrın kuytularına
Bağbozumu yüzüne ne kadar da ıraktım
Karıştım gözlerinden sızan Nil sularına
Hayatta her şey kötüye gidebilir, aşk hariç. Yeter ki bitkin düşen, bocalayıp tökezleyen zayıf iradeli biri olmasın, aşk hiçbir zaman yolunu şaşırmaz.
Sayfa 315Kitabı okuyor
Sen de mi çeşmeyi kurutup gittin
Yılkı atlarını yürütüp gittin
Rüya mıydı yoksa yağmurda yanmak
Toprağa düşerken gökte uyanmak
Gözlerim buzlara saplandı yine
Demek ki kar yağdı kirpiklerine
Şimdi bir ıssızda yar başındayım
Ölümü sevmenin telaşındayım
Biraz cezbe katıp kalbin âhına
Varmalı Mansur’un kıblegâhına
Şimdi sultanları sevdiren masal
Mihrican yurdunda mahrem ve kutsal
Yok artık hayalin sarmaşığında
Belki de bulunur ayışığında
BELKİ DE BULUNUR AY IŞIĞINDA
Kalbim o heyelan gününde durdu
Yorgun bir ırmaktı; çırpınıyordu
Bir yol arıyordum denize doğru
Ölü bir geceden gündüze doğru
O müzmin şarkıyı unutmak için
Nağmeler devşirdim dudaklarından
Adınla buluşan bir ize doğru
Nasıl da sevmiştim dağları öyle
Şimdi ta yerlere değdi başları
Çölleri bilmeyen yolcular gibi
Susacaksan, sustur önce kuşları
Öyle olsaydı eğer her şey tamda istediğiniz gibi gitmez miydi?
"Sanırım aşk, beyninin kullanma kılavuzunu hiç tanımadığın birine teslim etmek olsa gerek"
İşte, senin yüzünle donattım karanlığı
Başkası kül, bahçesi, ötesi, tarihi kül
Senin bakışlarında gülümsüyor yıldızlar
Onlara gizlendiysen avuçlarıma dökül
Geriye mi atacak adımlarını yollar
Nasıl mutludur şimdi gözyaşı, korku, elem
Sana sultanlığımın ölümsüz fermanıdır
Ellerimden tutuver, bağışla beni kölem
Bağışla beni rüyam, çölümdeki son deniz
Bağışla allı turnam, dağ başındaki duman
Masum bir dalgınlığın infilâkıyla şimdi
Gel de gör; yıkılıyor üzerime asuman
Yalnız ay ışığında görüyorum kalbimi
Huzurunda bir mahkûm gibi eğiliyorum
Bir şey var ıstırapla beni alnımdan öpen
İki ufuk arası bir şey var, biliyorum
BAĞIŞLA BENİ KÖLEM
Yoksa dönmeyecek mi yüzünü bana güneş
O eflâtun şarkılar çalacak mı yeniden
Meğer dil en belalı gecesiymiş ömrümün
Ne kadar da güçsüzmüş bir sultan kölesinden
Ah, o özel anları öldüren kelimeler
Atabilseydim sizi lügatimden, atardım
Köleyi sultan kılıp evrenin son tahtına
Kendimi köle gibi kervanlara satardım
Benim aradığım başka bir şey… Özümde olan ama içimde olmayanı keşfetmek… Adı aşk ya da başka bir şey… Adı neyse o!
Sayfa 53Kitabı okuyor
İnançsızlık, inançtan daha dayanıklıydı.
Can yayınlarıKitabı okuyor
