zamanın da bir hususî terbiyesi vardır..
“Oh! Ne yanılmıştı! Ona sevmek, sevmek lazımdı, sevemeyecek olursa ölecekti. Fakat nasıl sevecek? Sevmek… bu artık kendisini memnu, muhal bir şey değil miydi?”
Sayfa 178 - Can Yayınları
Tam birileriyle kavga edecem, tartışacam
aklima Ask-i Memnu Firdevsin,
Bihtere; “hizmetçilerle boy ölçüştüğüne inanamıyorum” lafi geliyo😅
Bütün bu günahını, bu kızın sorumluluğunu annesine yüklüyordu.
Onun böyle,nefes almak için müsadesini bekleyen Bir boyun eğmislik bakışıyla;itaat etmekten,emir almaktan, hayatına sahip çıkılmaktan bahtiyar olan gözlerle Nihal'e bakışları vardı ki bu zavallı mahlukun ruhunu (beşir)
genç kızın ayaklarının altına sererdi.
Aşk-ı Memnu
''Herkes sonunda olmaktan korktuğu insana dönüşür'' Bihter her ne kadar annesinden nefret etse ve ona benzememek için uğraşsa da kaçınılmaz son.
youtube.com/watch?v=QVPSf4U...
"_Oh! Halka bakarsanız hiç bir şey yapmamak gerekir;bence insan halk için değil,kendisi için yaşamalıdır!..."
Sayfa 15 - Romos yayınları
"ölerek, can vererek fakat nihayet anlaşılmış olarak!"
"Ben sanki senin bütün o acılarını, o gizli gizli ağlayan yeislerini hissetmiyor muyum? Sen şimdi kendini herkesten, bütün kalplerden uzak buluyorsun; bütün sevdiklerin arasında yapayalnız… Sen ki sevilmeye o kadar muhtaçsın…"
“Ah! Bu yarım kalmış çünküler bana ne kadar şeyler kaybettirdi."
“Lakin dünyada en güzel şeyler çılgınlıklardan mürekkeptir."
“Çünkü, çünkü evlenmek için sevmek lazım değil mi?”
Beni sevmiyorsun! diyecekti, sonra bu soruya karşı verilecek güvencede sevilmediğinin daha belirgin bir delilini görmek korkusundan öyle titredi ki cesaret edemezdi.
Sayfa 267Kitabı okudu