Bu yayınevinin çevirisi berbattı, kelime hataları vardı. Ana düşman Kont Dracula, gerçekten ahmak canavarın tekiydi.
Tek korkunçluğu (ki oda belki kandan korktuğum içindir) insanların kanını emip kendisi gibi "Ölmeyen"lerden yapmasıydı.
Frankenstein nasıl sevgiye muhtaçsa, bu da güce muhtaç bir yaratıktı.
Yaratıkları yenilir yapan şey aşırı çocuksu istekleri ise Van Helsing'in dediği gibi Dracula çokda kurnaz değildi yani. İşin sonunda korkak gibi kaçtı.
Ayrıca Kazıklı Voyvodayla ilişiğinin ayrıntısı ve dönüşüm süreci es geçilmiş. Eski kitaplardan Dracula hakkında araştırma yapan Van Helsing ise anlatırken o kadar uzun konuşuyor ki anlayabilene aşkolsun.
Olaylar herbirinin gözünden tekrarlanıyor.
Takdir edilir bir grup çalışmasının yanı sıra sistemli bir süreç var.
Sürecin anlatımı o kadar başarılı bir şekilde uzatılmış ki aslında olayları toplasanız beş sayfayı geçmez.
Diyalog üzerine kurulu bir kitap, bu tarz okumayı sevdiğim için sıkılmadım.
Bundan önce Bram Stoker'ın müsveddelerinden birleştirilmiş 
Dracul'ı okumuştum, o da bu kadar uzun uzadıya yazılmıştı ama onda heyecan daha da doruktaydı. Aynı tadı almak ümidiyle okudum, pişman değilim. Sonu çabucak bitti ve bir anda Quiencey öldü. Hala sinirliyim, yıkımdayım.
Klasik olarak güzel bir kitap arkadaşlar, okuyun.
