Muhterem Dedem.
Ben sizi düşündüğümde aklıma Hz. Yakup ve Yusuf gelirdi...
Mevlana ve Şems gelirdi...
Kim kimin evladı, kim kimin babası belli olmazdı. Kim kimin mürşidi kim kimin müridi anlaşılmazdı.
Reyhanları kokladığında, ceddin imam Hüseyin'i koklarmış gibi koklardın. Gül, nergis ve reyhan senin şiirlerindi. Sen Resullullahı özleyen ümmetin umidiydin, ümitlerimiz senin nazarında diriydi.
"Allah dostlarına ölü demeyin," buyurmuştu Gül peygamber; sen ölmedin ölen bizlerdik. Sen ömür boyu yürüdüğün, her daim hazırlığını yaptığın yerdeydin. Sen yaşarken ruhunu zaten Allah'a teslim etmiştin, işte senin dirildiğin yerdeyim. Ruhumu ruhuna uzatsam aşk üzerine bir düğüm atar mısın?
Nesil yayınlarıKitabı okudu
Tarih şehirleri, ülkeleri fethedenleri değil , gönülleri fethedenleri yazar…
Sayfa 55 - Nesil
Seyda Hazretleri
“Kütük işlenmediği için akıntıya kapılıp gider, kayıkta bir kütük parçasıdır ama işlendiği için dilediği yere doğru gider Seyda hazretleri kütükleri işliyor; onları hakkın, hakikatin Ummanına bırakıyor.’
Sayfa 240 - NesilyayınlarıKitabı okudu
Nergisler solsa bile senin kokunla kokulanırdı.
Gülen yüzümün ardında sakladığım hüzünleri kimseler bilmiyor.
Müridin aklı başında değil kalbindedir. Belki de bu yüzden ömrünü tövbe kapısında geçirir.
Tasavvuf gitmek demekti, Allah'tan başka her şeyden gitmek. Gitmelerden bile gitmek.
"Gidemesem de yolunda ölürüm."
Bildim demekle oldum demek arasında çok fark vardı.
Nefsin ve şeytanın oyunu türlü türlüdür, insan nefes aldığı sürece nefsi de onunla birliktedir.
İnsan yaşadığı dünyayı dünyandan ibaret sayarmış, oysa bilmediğimiz ne çok dünyalar varmış. Her insan kendi içinde bir âlem. Adı insan, hepsi ilk bakışta aynı fakat ayrıntıda bambaşka bir eser gibi. Herkesin iki gözü var ama herkesin bakış açısı farklı, herkesin sesi var ama herkes diğer seslerden ayırt ediliyor, herkes yemek yer ama damak tadı tamamen farklı, Allah bir ve bu birlik yarattığı her şeyde ayan beyan ortada. Bir olan Allah'ın sanatındaki incelik, her kulunu biricik yaratmasıydı.
Sayfa 145
"Allah dostları, Allah'ın indinde makbul kimselerdir. Onların dışına bakıp, içlerini bilmeyen insanlar, onları sıradan bir âlim sanır. Allah dostlarının özelliği zahirleri halk, batınları Hâkk ile olmalarıdır. Onların mâna âleminde ne kadar makbul olduklarını, insanlığa ne kadar yararlı olduklarını Allah'tan başka kimse hakkıyla bilemez."
Cennet değildi burası, dünyadaydık ama huzurun merkezindeydik ve huzur dünyanın ve dahi kalbin hep ücra köşelerinde saklanırdı.
Sayfa 141
Gül olanın aslı güldür, Peygamber'in nesli güldür Girdim şahın bahçesine cümlesi aşı güldür gül.
Asmasında gül dalları, kovanında gül balları Ağacıda gül halleri sevri çınarı güldür gül.
Açıl gel ey gonca gülüm, ağlatma şeyda bülbülü Şu inleyen garip dili, ah û efganı güldür gül.
Gülden terazi yaparlar, gül ile gülü tartarlar Gül alırlar, gül satarlar, çarşı pazarı güldür gül.
Gel ha gel gül ey Nesimî, geldi yine gül mevsimi Bu feryad bülbül sesimi, sesi feryadı güldür gül.
Sayfa 137 - Kapı