Acı evrenseldir. Tıpkı iyilik gibi merhamet gibi. Dili evrenseldir acının ve merhametin. Zamana ve mekana bağlı değildir. Vicdanını özgürleştiren her insan kendi özünde bu dili konuşur. Kürtçe, aşkın adaletsiz bir kahırla, azapla karıldığı kadim bir dildir ve denilebilir ki Kürt'ün aşkındaki acıların damarı öyle derinlerde akan bir kederdir ki, acılardan nasibini alan insanların yüreğindeki dingin merhameti er geç uyandırabilir. Kürt'ün aşkı çok ateşlidir, zordur, ağırdır ve dağların karını, buzunu eriten güneş kadar da sıcaktır. Bu nedenle acıya boyun eğmeyen ve ateşin hükümdarı olan Kürtlere, güneşin ve ateşin çocukları denmiştir.