Anladık ki insan sürülebilir, hatta imha edilebilir, fakat fikir öyle değil. Fikir kafadan kafaya, devirden devire atlar geçer ve kendini gösterir.
Sayfa 174Kitabı okudu
Çin'in bir köyünde yaşlı bir adam varmış.
Çok fakir... Ama imparator bile onu kıskanırmış. Adamın öyle dillere destan bir beyaz atı varmış ki... İmparator bu beyaz at için ihtiyara önemli bir para teklif etmiş, ama adam atı satmaya yanaşmamış.
'Bu benim için yalnızca bir at değil. Bir dost. İnsan dostunu satar mı?' demiş.
Ama bir sabah kalkmış
Sayfa 98Kitabı okudu
''Urfa'da yaşlı bir adam bana bir fıkra anlattı. Bir adam Urfa'ya gelmiş bilmem kaç yıl önce, 20 yaşında bir delikanlı, hayran kalmış Urfa'ya; herkes evine çağırıyor, herkes selam veriyor, herkes kardeş gibi davranıyor, inanılmaz bir güzellik. Sonra bu adamı Urfa'nın ahırlarına götürmüşler. Dünyanın en güzel atları tabi. Urfa tarihten bu yana çok ünlüdür atlarıyla. Asurlular devrinde her yıl Asurlulara 360 tane at verirmiş Çukurova. Adam bir ay kaldıktan sonra memleketine dönmüş, sonra 90 yaşına gelmiş, yahu şu dünyada zaten ölüp gideceğiz, ağzımın tadıyla ayrılayım şu dünyadan demiş, yeniden gitmiş bakmış ki selam verse kimse yüzüne bakmıyor. Yıkılmış, bir de atlara bakayım demiş. Bir sürü at, derisi kemiğine yapışmış, dağlarda yayılıyor. Şaşırmış kalmış adam, keşke gelmeseydim buraya demiş. Bir hanın önünden geçerken yaşlı bir adam uyukluyormuş, ağzına, yüzüne sinekler dolmuş. Uyandırmış, hele kalk, yahu, demiş, burada bir zaman çok iyi insanlar, çok güzel atlar vardı, ne oldu? demiş. Yanıtlamış karşısındaki: "O iyi insanlar o güzel atlara bindiler, çektiler gittiler."
*Yaşar Kemal - İyi İnsanlar/Güzel Atlar
..ancak haritalar ve elimizden alınmış atlar olmadan, doru Aşkar ve hatıraları olmadan
Geri almadan atlarımızı ve seyislerini, dönemeyeceğiz yurdumuza
Atlarımızın,
Arap atlarımızın yerini artık egolar, metrolar aldı,
kaybettik,
Dingo kaybetti
Kamburlar,
çirkin zengin kızlara tahammül eden kamburlar
..artık otobüslerde kart basıyor.
-irfan dağ
Dünya'da gelişmiş ülkelerdeki insan eğitiminde, ülkeye bağlılık sürekli vurgulanan ama samimi olarak vurgulanan bir husustur... Verilen değerler eğitiminin içerisinde paraya değer vermekte vardır. 2005 yılında paradan altı sıfır atıldığında 1 dolar 1,5 tl. civarında idi. Hatta bir ara 1,2 TL ye kadar inmişti... Bu arada bizim yazılı ve görsel basınımız sürekli dolar ve eurodan nasıl para kazanılacağını anlatan muhteşem tüyoları ile tiraj yapma peşinde paramızı yerden yere vururken pek gıkımız çıkmadı... Şimdi dolar 2,5 TL. yi geçti. Bu demektir ki 10 yılda paramız % 100'e yakın değer kaybetmiş. Meblağ küçük olunca dikkatimizi çekmiyor ama enflasyonunun her gece çılgın atlar gibi koşturduğu o dönemlerde bile ara sıra % 5 -10 develüasyon yapılırdı.
Paranın değer kaybetmesi böyle psikolojik etkilerin yanında daha çok makro ekonomik göstergelere bağlıdır. Kısaca anlatmak gerekirse üretmiyor ve satamıyorsanız paranın değer kaybetmesi kaçınılmazdır. Biz büyük ve karmaşık bir ülkede yaşıyoruz. Herkesten aynı duyarlılığı beklemek safdillik olur. Bu yaşadığımız gemi gideceği limana malesef herkesin gayreti ile değil duyarlı insanların gayreti ile gidecek... Duyarlı insanların artması dileğiyle...