Ben bir insanım, güneşin bir pırıltısına bile sabit olarak bakamayan zayıf gözlerim, en büyük yaratığın şaşaası karşısında nasıl kamaşmaz?
Yaşamaları mukadder olanlara hiçbir ok tesadüf etmez, ölüme mahkum olanlarsa istirahat ederken bile ölürler.
Sayfa 179 - Atillâ
Kalbin intikamdan doyması tabiatın büyük ihsanıdır.
Sayfa 178 - Atillâ
Ben bir insanım, güneşin bir pırıltısına bile sabit olarak bakamayan zayıf gözlerim, en büyük yaratığın şaşaası karşında nasıl kamaşmaz?
Sayfa 23 - Odekon
Hançerin altında bütün insanlar eşittir.
Sayfa 20 - Ötüken Yayınları
Attilâ tasavvurlarından bahsetmeği kat'iyyen sevmeyen bir adamdı. Seciyesi her türlü ifşaata gayrı müsaitti. Attilâ gayet iyi hissederdi ki, söz hâline geçen bir tasavvur, irâde kuvvetinden bir kısmını dışarıya atar ve boş yere sarfeder; ikincisi de etraf üzerindeki saltanatı zaafa uğratır.
Bence her kadın, pek ziyade mecbur olunca, yegane silahı olan hileye müracaat eder. Aşk bile bana itimat veremez.
Sayfa 198Kitabı okudu
Hakiki bir diplomat serap arkadından koşmaz.
Sayfa 185Kitabı okudu
"Her macera, güzel bir neticenin ümidiyle güzeldir."
Sayfa 214 - Ötüken YayınlarıKitabı okudu
"Fakat Attila'nın seni sevdiği ve senin yalanlarına inandığı bu topraklarda kalamazsın, belki o, bir gün seni bulacaktır."
"Ben ölünceye kadar sen, kendini her şey için benden izin almış say."
"Bu gözler uzaklara, çok uzaklara bakıyordu; bu gözler uzakları, çok uzakları görüyordu."
"Öyle bir an vardır ki, o zaman hücum mutlaka zaferle neticelenir. Muvaffakiyet o anı bulmaktadır."
"Attila'nın ölümü Hunları öyle bir matem içinde bıraktı ki, ihtiyarından çocuğuna kadar hepsi günlerce yemediler, içmediler, gülmediler, yüksek sesle konuşmadılar. Erkekler, başları önlerine düşmüş, kederli ve sakit duruyorlar, kadınlar ağlaşıyorlardı. Çocuklar oynamadılar."