Şiir
Gözyaşı Denizi
Sular akar, sular boğulur.
Nefessiz balıklar, kimsesiz çocuklar
Aynı kaderi paylaşırlar
Tanrısız evrenler, tanrı hasretiyle
Cehenneme dönüşürler
Kaçamadığın sokaklara hapsolursun
Oturduğun koltuğa gömülüp kalırsın
Yeteneksiz çocukların
Yetenekli mirasları arasına bir hayat kurarsın
Kanatsız kuşların kanatlarına binip
Diyar diyar gezmek istersin
Susuz kalmış şairler, mürekkep denizinde boğulur
Gözyaşı denizinde şiir sadece sandaldır
Çarşaf gibi denizde her mısra bir tufandır
Bağıra bağıra mısralar dökülür
İçinin sesini susturamaz.
Herkes boğulduğu deniz kadardır
Her şarkı bir tufandır
Her mısra bir tufandır
Her mısra bir cehennem
Her şiir bir ağıttır
senin anlamayacağın o kadar çok şarkı yazdım ki ayrıca. hiç anlatamadığımdan mı bilmiyorum ama altını çizdiğim paragrafları senden sakladığım için hep kendimi suçladım. bir günah keçisi olduğu sürece yaşamak için hep umut vardı. yazabildiğim sürece hayattaydım ve hala düşünebiliyorsam her şeyin farkındaydım. yıldızların gökyüzünden indirilmeyeceğini biliyordum mesela, iki insandan biri hastaysa aynı bardaktan su içemeyeceklerini de biliyordum. ama ben kıyafetlerini aynı valize sıkıştıramayan iki insanı aynı hayatı paylaşmaları için zorlamaya çalıştım. yüzlerce kez yamadığım çoraplara bile hislerimden daha çok sahip çıktım. ama herkesin canına tak eden bir akşam vardır. adın midemi bulandırmasaydı o akşam son kez akşam yemeği yiyebilirdik.
Aşıklara Yer Yok
Aşıklara Yer Yok Tarık Tufan'la tanışma kitabımdı. Bu kitabı 25 Haziran'da 
bidünyakitapgrubu 'nda yazarıyla söyleşi yapacağımız için okudum.
Kitabın ilk bölümünün adı "Uzaklardan Gelen Mektup" ve ilk cümleleri ise şöyle; "Hayatımı mahvettim. Üstelik bunu yaparken aklım başımdaydı. Hayatımı bile bile mahvetmemin
sevdiklerinizin kıymetini bilin
Biraz önce dışarda geziyordum. Bir çiçekçi gördüm. Normalde çiçek sevmem ama içeri girdim çiçeklere bakarken bi abla geldi yanıma "Ne istersiniz? " diye sordu. Dudaklarımdan 'Orkide' sözcüğü döküldü. Bir buket Orkide ile geldi kadın yanıma. Aldım çiçeği yürüyorum. Kulaklığım kulağımda. ~maNga-Cevapsız Sorular~ çalıyor. Durdum yolun ortasında ağlamaya başladım. 3 yıl önce kaybettiğim anneannemin en sevdiği çiçek di orkide. Aynı zaman da benim de en sevdiğim çiçek. O şarkı aklıma hep anneannemi getirirdi. Duygulandım bir an. Sevdiklerinizin kıymetini iyi bilin. Bazen son kez sarılamadan onlara. Son kez kokularını içimize çekemeden gidebilirler şu yalan dünyadan);
.. ben de ölseydim, aynı şey olurdu, tek damla gözyaşı akmazdı, yalnızca “hazır ol”! En fazla, mızıkayla bir şarkı çalarlardı: "Taş taş üstünde/ Taşın üstünde taş." Bu dünyadan göçerken, tüm şarkılar içinde bir tek bunu seçerdim. Yaşamımda duyduğum tüm parçalar içinde bir tek bunu.
Sayfa 34 - Aylak Adam Yayınları, 1. Baskı Mart 2016Kitabı okudu
