Şiir
Gözyaşı Denizi
Sular akar, sular boğulur.
Nefessiz balıklar, kimsesiz çocuklar
Aynı kaderi paylaşırlar
Tanrısız evrenler, tanrı hasretiyle
Cehenneme dönüşürler
Kaçamadığın sokaklara hapsolursun
Oturduğun koltuğa gömülüp kalırsın
Yeteneksiz çocukların
Yetenekli mirasları arasına bir hayat kurarsın
Kanatsız kuşların kanatlarına binip
Diyar diyar gezmek istersin
Susuz kalmış şairler, mürekkep denizinde boğulur
Gözyaşı denizinde şiir sadece sandaldır
Çarşaf gibi denizde her mısra bir tufandır
Bağıra bağıra mısralar dökülür
İçinin sesini susturamaz.
Herkes boğulduğu deniz kadardır
Her şarkı bir tufandır
Her mısra bir tufandır
Her mısra bir cehennem
Her şiir bir ağıttır
Şiir
Popüler kültür, şiiri bir takım vıcık vıcık duygusal sözlerin kafiyeyle söylenmesi düzeyine indirgedi. Ne yazık!
