Daha önce hiç yalnız kalmadığından, bir insanın başkası için taşıyabileceği önemi hiç bilememişti. İnsanları daima varlığına kolayca alışılan hava gibi görmüştü, şimdiyse yalnızlıktan boğazı düğümlendiğinden, yalan söyleseler de, aldatsalar da insanlara ne kadar gereksinimi olduğunu fark ediyor; her şeyi, hafifliğini, özgüvenini ve neşesini bile salt onların varlıklarından kazandığını anlıyordu.