Hani balkona çıkıyoruz ya, kimi zaman gökyüzüne asılıyor gözlerimiz, kimi zaman gecenin karanlık sefasına dalıyoruz, kimi zaman mahallede sallanarak yürüyen bedenlere, kimimizde solmuş ağaç yapraklarına, bir şeyler arıyoruz, özlemlerimizi düşünüyoruz.. Kahrolan bir yanımız, unutamadıklarımız, aklımızın emir verdiği, sevdalı düşlere dalıyoruz. Bekleyelim, elbet birgün o baktığımız yıldız kayacak, gönlümüze düşecek, sert bir şekilde değil, dizeler saçacak, mutlu edecek :) yeter ki gülümseyelim o gecenin zifiri karanlığına, kimseler görmesede, benliğimizle mutlu olalım. Şişmanlığımızla, diş tellerimizle, kalın camlı gözlüklerimizle, her olumsuzluk gibi dikte edilen hediyelerimizle.. Nefes alışverişimizle dans edelim, yaşayalım.. Bunu okuyacak herkesin bir damla gülümsemesi için, deniz olalım, akalım gönüllere :)