— Ya Sokrat'ın öleceği gün, kendisini rahatsız etmemesi için karısı Xantippe'yi yanından kovduğunu anımsamıyor musun?
Bilmiyor musun ne kadar çok büyük filozofun bekâr kaldığını? Rahip olanları bir yana bırak, Descartes'ı, Pascal'ı, Spinoza'yı, Kant'ı anımsa...
— Peki evlenmeyip de ne yapayım? Zamanımı nasıl geçireceğim?
— Felsefeyle uğraş.
— Evlilik en iyi, belki de tek felsefe okulu olmasın?
Okur Takip Önerileri
En iyisi evlenme Don Augusto, eğer sonsuz bir gençlik düşünü yaşamak istiyorsan, evlenme.
— İşte bu çok doğru! Karım doğum yaparken, ne kadar acı çektim, bilemezsin!
— Kendine böyle bakma...
— Kendime engel olamıyorum. İçe bakış gibi bir takıntım var.
— Bu her zaman böyle olur: Birisine taktığımız lakabı, başkalarının söylediğini duyunca, kulağımıza bambaşka gelir.
Deli gibi âşıkmış kadına, ama daha çok da ondan gurur duyarmış. Onunla dolaşır ve "Bu kadını görüyor musunuz? Hoşunuza gidiyor mu? Nasılmış? O benim, yalnızca benim, sizler de çatlayın.", diyerek öteki ölümlüleri kıskandırmaktan hoşlanırmış.
— Bizim sevgimiz, –siz buna ne derseniz deyin artık– kuru ve sağır, ateşten ve öfkeden oluşmuş, sevecen sözcüklerden yoksun bir sevgiydi.
ruhları çıplak bırakan bakışlarla birbirimize baktık,
Çıldırmış, aşktan çıldırmış gibi, tutucu, sessiz, çok az konuşan ve her zaman söylediğinden daha fazlasını söylemek ister gibi görünen bir genç kızla evlendim;
— Evet, karınızın yüzünde bütün bir... yaşam okunuyor...
– haklısınız, yaşamımda acılı, çok acılı bir gizem var.
— Gerçek şu ki kızım, seni anlayamıyorum.