Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Nesibe tekrar paylaştı.
“Şuradaki takım elbiseli adamı görüyor musun?” diye sordu. “O adam, hayallerindeki son model arabayı alabilmek için işine yetişmeye çalışıyor. Şuradaki genç kız… Okuldan atıldığını ailesine nasıl söyleyeceğini düşünüyor. Caddenin köşesindeki yeşil gömlekli adam, yolun karşısındaki kırmızı etekli kadınla tanışabilmek için plan yapıyor. Önümüzdeki binanın üçüncü katında, balkonda duran adam milyon dolarlık bir anlaşmaya hazırlanırken; ikinci katın penceresindeki adam elektrik faturasını nasıl ödeyeceğini düşünüyor.
Farklı hayaller ve farklı amaçlar…. Herkesin bir amacı var James. Benim de öyle… Amacım, bu insanların amaçları olmasını sağlamak. Olacakların önüne geçmeye çalışıyorum. Mektuptaki taşıyıcıların savaşını durdurmaya çalışıyorum!”
KDY
Nesibe tekrar paylaştı.
En büyük güç, sadakati olan insanlara sahip olmaktır.
Sayfa 104 - KDYKitabı okudu
Nesibe tekrar paylaştı.
...zaman önce umudunu alıyordu insanın, sonra da mutluluğunu.
Sayfa 240 - KDYKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Nesibe tekrar paylaştı.
Adalet yönetim şekillerinin vaatlerinde değil, insanın içinde olmalıdır.
Sayfa 332 - KDYKitabı okudu
“Düşüncelerin sınırsızlığında boyutlar arası bir devri alem yaşıyorum” İlhan İrem
Nesibe tekrar paylaştı.
Güzel olan her şey kötü insanların ve oluşturdukları toplumun menfaatleriyle kirlenir.
Sayfa 185Kitabı okudu
Nesibe tekrar paylaştı.
...ona göre sistemle savaşırken ölmek, ömrü boyunca başını öne eğerek yaşayan bir kölenin ağır ağır gerçekleşen ölümünden çok daha şanlıydı.
Sayfa 35 - KDYKitabı okudu
Nesibe tekrar paylaştı.
Yatağından çıkıp ayağa kalktı, açık pencerenin önüne geldi. Yüzüne vuran güneşin sıcaklığı, düşüncelerini rahatlatmaya yetmedi. Başını dışarı çıkararak gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı. Düşüncelere daldı. Yine birilerine saldıracaktı. Bunu yapmak zorunda olup olmadığını düşündü. Yaşadığı hayatın hakkını verip veremediğini düşündü. Hiç kimseye bulaşmadan, kendi halinde yaşayan bir insan olamaz mıydı? Belki sıradan bir kadına âşık olabilir, onunla sıradan bir hayat yaşayabilirdi. Belki sevebileceği bir iş bulur, sevdiği insanlarla birlikte ömrünün sonuna kadar mutlu ve huzurlu bir yaşam sürebilirdi. Bu gerçekten mümkün müydü? Hayır, tabii ki değildi. Hayatta hiçbir şey akışında gitmiyordu ve şimdiye kadar hiçbir insan tam anlamıyla huzura ermemişti. Bir kere yapısında yoktu insanın huzura ermek. İnsanın doğasında, doğanın insanı yoktu. İnsan, doğanın huysuz evladıydı. Her zaman için sahip olduğundan daha fazlasını isteyen bir çocuk gibiydi insan. Zamana olan kırgınlığını, yaşadıklarından tatmin olduğunu düşünerek dindirmeye çalışan bir yaşlı gibiydi insan. Her zaman kendini kandırırdı. Nankördü, bencildi, sahteydi insan. Ne aşkı hak ediyordu ne de barışı. Ne mutluluğu hak ediyordu ne de huzuru. İnsan... İnsanca yaşamanın önündeki en büyük engeldi insan..