Bağımlısı oldum hüzünlerimin
Artık hüzünsüzlükten korkuyorum
İncitildim hem de binlerce kez
Artık incinmeyince acı duyuyorum
Ancak gerçekte, kendimi tanıyamadığım için acı çekiyor ve acı çektiğim için de kuralları göremiyordum. İçki içmeye başladım. Yedinci kadehten sonra zihnimin dörtte üçünü karanlığa yatıran içkinin bağımlısı oldum. Kendimi tanımaya çalıştıkça gerçekten uzaklaşıp kendi evimde kayboldum.
"Hatırlıyorum, hemen oracıkta,daha odadan çıkmadan masumiyetimi kaybedişime, kadınlara karşı ebediyen yok olan duygularıma ağlamak isteyecek kadar hüzünlenmiştim.Evet efendim, kadınlara karşı doğal, basit duygularım ebediyen yok olmuştu.O günden beri içimde kadınlara karşı saf duygulara yer olmadı, olması da mümkün değildi.Şehvet düşkünü dedikleri cinsten biri oldum.Şehvet düşkünü olmak, bir morfin bağımlısının, bir ayyaşın, bir sigara tiryakisinin durumuna benzeyen fiziksel bir durumdur.Nasıl bir morfin bağımlısı, bir ayyaş, bir sigara tiryakisi artık normal bir insan değilse,zevklerini tatmin etmek için birkaç kadın tanıyan bir adam da normal değildir, ebediyen ahlakı bozulmuş biri, bir şehvet düşkünüdür artık.Nasıl bir ayyaş,bir morfin bağımlısı, yüzünden, hareketlerinden hemen tanınırsa, şehvet düşkünü de aynı şekilde tanınır.Bir şehvet düşkünü kendini frenleyebilir, kendisiyle mücadele edebilir;ama kadınlarla bir daha hiç basit, açık, saf, kardeşçe bir ilişkisi olmayacaktır."
Sayfa 20Kitabı okuyor
