TAŞLARA VURAN ACI
Hatice, dedim. Ben Leyla’yım, dedi.
Ürperdim. Yol kayboldu. Ay sustu.
Rüzgâr bütün yapraklardan çekildi.
Yalnızlık işte, dedim.
Yok, dedi, sevmek arzusu.
Bir tek ölüler yalnızdır.
Bir daha ürperdim. Gülümsedi.
Su gülümsedi. Kedi kalbime yürüdü.
İnsanlar, dedim, konuşmuyor, dinlemiyor
Herkes bir top pıtrak ötekinin ağzında.
Korku, dedi.
Açık konuşayım seninle, korkuyorum, çok korkuyorum. Belki günlerce kimseyi arayamayacak kadar yorgun olacak olmandan, belki hastalandığında ilaç bulamayacak olmandan, belki o büyük kulelerden, belki kendine hiç bakmamandan, belki ordaki kötü kalpli insanlardan belki de hepsinden aynı anda çok korkuyorum. Korkuyorum bir şey olur diye bir yerine, ben seni kocaman fanuslarda korumak isterken korkuyorum sen oralardayken koruyamamaktan. Tutamıyorum kendimi, yapamıyorum, korkumdan iyi bile anlatamıyorum kendimi, günlük yazısı gibi yazıyorum. Bu benim korkarak yazdığım ilk yazı. Bu benim hayatta gerçekten korktuğum ilk an. Ben korkmam öyle hayvanlardan, ben korkmam insanlardan, bana bir şey yapamazlar, yapacakları en kötü şey bile korkutamaz beni. Ben korkmam tinerciden, ben korkmam hırsızdan, korkmam katilden, benim canımın da, paramın da, evimin de eşyalarımın da, yok bir değeri. Ben yalnızca sevdiklerimin çekeceği zorluklardan korkarım ve benim en çok sevdiğim sensin, benim ömrümden alsınlar, sana versinler. Bak yok hiçbir şeyde gözüm, ne para, ne kariyer, ne mal, ne mülk, bir sen ol burda, bir sen dön, bir sen gül yeter. Yok benim hiçbir şeyde gözüm, sen dönünce ben iste fakirliği bile paylaşırım seninle.
Dedem rahmetli bağ bahçeden gelirken bulduğu çiçekleri halamlara getirirmiş. Babam aradı 'senin evin önünden yürüyüş yapıyoruz arkadaşlarla iki dakika in kapıya bak' dedi. O zaman hepinize günaydın ısmarlıyorum ☺️
İnsan bir vedalaşır ... İnsan bi kendine iyi bak der . Ne biçim bir ayrılık bu ben yine ...
Ne geçmiş var, ne gelecek.
Ne geçmişe bak üzül, ne de geleceğe bak tasalan.
İçinde bulunduğun anı yaşa; çünkü o an varsın.
Mevlana
BUGUN DÜNDEN FARKLI OLMALI . . .
Bugün dünden daha farklı olmalı. Adının cumartesi değil, Pazar olması dışında. Vişne reçeli yerine, çilek reçeli yenmesinden başka. Eve başka bir yoldan gitmenin haricinde. Bugün dünden farklı olmalı.
Bugün yeni umutlarım olmalı. Belki ayakları yere basmayan, belki “Amma da uçmuşsun” dedirtecek cinsten. Hayâlperest olmakla suçlanmak
Theatre
(çiçek pasajında peynir)
onun beyazlarını diledim,
bir yıldızdan kopup gelmiş gibiydi
------eeeeee! yani atma.
------abartıyı çok seviyor bu şehir.
bir duman aldı moskof!
pislik!
Sen ey kendiyle yetinen;
Fosforun yeri gece,
Ne yapar gecesiz ateşböceği?
Belki anlamsız ve delice
Kumrunun inanılmaz yuvası
Bir direğin tepesinde.
Ama boşluktur biraz da
Bir kuşu biçimleyen,
Otur yanıma, bunları benden dinle bi
Neler söyledin de içimdeki sevgi dinmedi
Görmezden gelirken ibadeti sen olmayan dinleri
Her defasında dinlenip seni tanrıdan dilerim
Gün gelecek bu şiirler bu tozlu raftan çıkar
Korkutmasa da yaptığın her hata saplar sırta bıçak
Soğukluğun alıştırırken kurdu kışa
Unutmadım bak namluyu kime aldım nişan
Şimdi ellerimdeyken gevşemiş tetik
Her hazanda yanımızda güçlü birini isterdik
Yaşantının getirisi değilken hiç senlik
Şimdi keşke kendimi gözlerinden görsem bi
Ellerini uzat, korkutmasın seni bulunduğun yükseklik
Görünce cehennemin alevi bile buz kesti
Ellerine bak avut kendini
Toprağı nadasa teslim et
Ödünç verene ne denir?
