Hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen.
Merdum-i dide-i ekvan olan âdemsin sen.
"Bu aptallar hiçbir şeyi bilmiyorlar. Sen ve senin gibi olan insanları hor görüyorlar. Kendi köpeklerine, atlarına zarar gelmesin diye hiç umursamaksızın senin gibi nice insanları öldürüyorlar. Ama sen 'Yaşasın Kral!' diye bağırdığında buna sevinirler; kendi büyüklüklerine inanırlar. Bırak öyle kalsın! Bir süre daha buna inanmaya devam etsinler." Bayan Defarge da kocasını onaylamak istercesine başını yavaşça salladı ve "Görkemli törenler insanın başını döndürür. Bunları gören her göz büyülenir; her ağız da çığlık atar." dedi.
"Doğru, hanımefendi." dedi yol işçisi zorlukla.
"Sana bir sürü bebek gösterseler ve içlerinden birini kendi kârların için öldürmen gerektiğini söyleseler, onlardan en güzel, en göz alıcı olanı seçersin, değil mi?"
"Doğrusunuz hanımefendi."
"Peki sana uçmayan bir kuş sürüsü verseler ve onların tüylerini yolmanı söyleseler, en güzel olanları seçersin, değil mi?
"Haklısınız, hanımefendi."
Bayan Defarge kralın arabasının en son görüldüğü yere bakarak, "Bak işte! Bugün gördün bebekleri de, kuşları da. Şimdi eve gidelim." dedi.
Sayfa 121Kitabı okudu
Gözleri hesaplarda olmakla birlikte kocasına da bir iki bakış fırlatacak zamanı bulmuştu.
“Ah bu adamlar... bu adamlar!”
“Ama sevgilim...” diye başladı Defarge. Karısı sözünü kesti:
“Ne yılgınlık bu!”
“Çok uzun sürüyor.” Bu sözleri güç bela söylemişti. Bağrından kopup çıkmıştı sanki.
“Uzun sürer. Ne zaman sürmedi ki? İntikam ve hesap-laşma hep uzun sürer... Kuraldır bu.”
“Bir insanı yıldırımla çarpmak uzun sürmüyor ama.”
“Söyle bana,” dedi karısı, “Yıldırımları üretip, biriktir-mek ne kadar sürüyor? Onu söyle!”
Defarge kafasını kaldırdı. Söylenenlerde akla yatkın bir şeyler bulmuşçasına düşünceliydi.
“Bir depremin bir kenti yutması uzun sürmez. Doğru. Depremin hazırlanması ne kadar sürer, sen ona
bak!”
“Uzun sürse gerek,” dedi Defarge.
“Ama bir kez hazır oldu mu da önüne gelen her şeyi un ufak eder. O an gelene dek duyulmasa da,
görülmese de hazırlanıyordu. Bu düşünce seni rahatlatsın. Sakın aklından çıkarma bunu.”
Sayfa 124Kitabı okudu
İlişkide olduğunda her şey çok güzel başlıyor, tıpkı bir rüya gibi ama sonra içini bir korku kaplıyor: “Kaybetme Korkusu”
- Ya benden sıkılırsa?
- Ya beni aldatırsa?
- Ya beni eskisi kadar sevmiyosa?
Sonrasında birden rüya bitiveriyor. Sanki sevgiline bir büyü yapılmış gibi birden bire sana karşı ilgisizleşmeye başlıyor. Sana değer veren,
Topla denklerini ürkmeden
Külü dök ateşi yüklen
Sen,sen ol apansız gelen/gece bitmeden
Gelmezsen söz kirlenir...
Kime aitse kucağın
Açık tut ve diri
Tutmazsan insanlığın kirlenir...
Bak sevda bu,tut sözlerimi
Hem kim var ki böyle sevecek seni?
Öpmezsem dudaklarım,
Yazmazsam şiir,
Sevişmesem kadınlığın kirlenir...
Sayfa 55 - Feride Şiirinden
Istanbul'un kenar mahallelerinin birinde yaşayan bir kadın padişahla görüşmek ister huzura kabul edilir. Kadın "evime hırsız girdi suçlu sensin" der. Sinirlenen kanuni "Bana bak kadın sen niçin bu kadar derin uyku uyudunda evine giren hırsızı duymadın ?"der. Bunun üzerine kadın "kusura bakma padişahım biz seni uyanık sanırdık evimizde o yüzden rahat uyurduk "demiş.Kanuni kadını haklı bulmuş çalınan parasını ve mallarını ödemiş..
Sol Yanım Acıyor Anne
Merhaba anne, yine ben geldim
Merak etme okuldan çıktım da geldim.
Anneler de babalar gibi merak eder mi bilmiyorum ama,
Ali “okula gitmezsem annem çok kızar merak eder” demişti de onun için söylüyorum.
Geçen hafta öğretmen sağ elimde sarımsak,
sol elimde soğan dedirte dedirte
Öğretti sağımı solumu.
Ben biliyorum artık anne,
"Ve sonra sen çıktın karşıma. Allah'ın bana: "Bak sana ne yazdım" deme şekliydin. Sevindim. Sevdim."
Bi’ bakar mısın.?
-Bana mı seslendin.?
Evet, evet sana seslendim. Dinle sadece…
Asla görmeyecek gözlerin benim gibi birini.!
Tutmayacak ellerin benim gibi elleri...
Duymayacaksın sana aşkla seslendiğim sesi…
Gözlerine baktığında,
Gözlerinden utanan bir göz bulamayacaksın.
Kimse sana benim verdiğim değeri vermeyecek,
Üşütüp hasta olursun diye kimse düşünmeyecek,
Ellerin üşüdüğünde ellerini ısıtacak biri olmayacak,
İşte o zaman sen üzüleceksin…
Ne çok şey kaybetmişsin gözünü açta, bir bak.!!
O zaman hayattan nefret edeceksin…
İçin için ağlayacaksın…
Ve diyeceğim son şey şu:
Şimdi sen pişman ol.!
KAYBETTİN KIYMET VERENİNİ…
F. Avcı