Kur’an-ı Kerim’e baktığımızda siyasi çalışmalara sınır oluşturacak şu ilkeleri çıkartabiliriz:
1. Kur’an’da bildirilmemiş ve düzenlenmemiş hususların, ilgili taraflar ile görüşülerek çözülmesi, (Al-i İmran, 159; Şuara, 38; Nur, 62)
2. Yöneticilerin ehliyetli Müslümanlardan seçilmesi ve kamu görevlerinin liyakatli kimselere verilmesi, (Nisa,58)
3. Devleti yönetenlerin vatandaşlar arasında adaletle hükmetmesi, (Nisa, 58, 135; Maide, 8; Sâd, 26)
4. Yöneticilerle yönetilenler arasında çıkan uyuşmazlıklarda, sorunun yargı sistemi aracılığı ile çözülmesi, (Nisa, 59 Krş. Zuhruf, 54)
5. Toplumda düşünce özgürlüğünün sağlanarak değişik görüşlerin tartışılabileceği bir ortamın oluşturulabilmesi ve en güzel görüşün ortaya çıkmasının sağlanması, (Zumer, 18)
6. Toplumu meydana getiren bireylerin, siyasi bilinç düzeyinin geliştirilmesi ve vatandaşın, desteğinden sorumlu olması, (İsra, 36 Krş. Bakara 157; İsra, 71; Kasas, 41)
7. Siyasi idarenin, toplumun gelişmesi için ilmî araştırmalara destek olması, (Tevbe, 122) gibi ilkelerdir.