Hz.Hüseyin'in mübarek başının nereye defnedildiğini tartışıyor müslümanlar. Medine'de Bakî kabristanlığı'na, Necef'te babasının yanına, Kûfe dışında bir yere, Kerbelâ'da bedeninin konulduğu yere, Dimaşk'ta....... HAYIR HAYIR; doğrusu Hz.Hüseyin'in mübarek başının mezhebi ve meşrebi ne olursa olsun bütün Müslümanların omuzlarının üstünde olduğudur.
"Fürkatünde teşne-leb hâtır-perîşân haste-dil
Künc-i gamda bî-kes ü bîmar dirsen işte ben"
Bâkî
"Ayrılığında dudağı kurumuş, zihni karışık, gönlü hasta, gam köşesinde kimsesiz ve hasta biri dersen işte (o) benim...".
İşte iman ve imandaki şuur ve intisab ile bu mezkûr bâki, manevî vücudlara sahib olunabilir. İman olmazsa, bütün o vücudlardan mahrum olmakla beraber zahirî vücudu dahi onun hakkında ademe ve hiçliğe gider gibi zayi' olur.
Tezek, Günde 2 Litre Şarap İçiyorum
"...bunalım standart çizgiden uzak düşmektir ve bunun bedelini acıyla ödemektir. “o zaman insanlaşma sürecinde doğanın hayvana biçtiği role bunalımlarımızla isyan ediyoruz” dedi. çektiğimiz acılar bizi standart‘a zorluyor, çoğumuz acıdan korkup doğanın bize biçtiği çiftleş ve türünü devam ettir olgusuna dört kolla sarılıyoruz. sonsuzluk içinde 60 yılın ne gibi bir önemi olabilir ki. bunca telaş ve koşuşturma bunun için mi? yaşam bu denli basit kalıplar üzerine oturmasaydı, varlığının devamlılığını nasıl sağlayabilirdi ki? beklide baki olan yaşamın sonsuzluğudur. bizler bu varoluş içinde birer piyonuz. insandan böceğe bir çok şekilleriyle koca tanrımız yaşam, bir şekilde var olmayı başarıyor. ince narin kırılgan bedenlerimizle her şeyden korkarak, yaşamaya yaşamı devam ettirmeye çalışıyoruz. korkuyoruz ki devam ettirebiliyoruz, yada tam terside söylenebilir."
Tezek, Günde 2 litre şarap içiyorum yazısından...
tezek77.blogspot.com.tr/2012/03/gunde-2...
Dün, önceden okuduğum bir kitabın arasında fotoğrafını buldum. Senin kokunla birleşmiş bir kitabın kokusundan daha güzel hiçbir şey olamayacağını düşünüyorum. Kitap eski, fotoğraflar eski... Zaman değişti belki ama, duygular baki.
Okan Kuzu
Eyvâh! .. Ne yer, ne yâr kaldı,
Gönlüm dolu âh ü zâr kaldı.
Şimdi buradaydı gitti elden,
Gitti ebede gelip ezelden.
Ben gittim o hâksâr kaldı,
Bir kûşede târumâr kaldı.
Bâkî o, enîs–i dilden eyvâh!
Beyrût’ta bir mezâr kaldı.
