Barış Yüzer
@barisyuzer
27 okur puanı
Temmuz 2022 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
“Haydi biraz cesaret Drogo, bu senin son kağıdın, ölümün karşısına bir asker gibi çık ki, hiç olmazsa kandırılmış yaşamın güzel bitsin. Yazgıdan intikamını al, kimse sana kahraman ya da buna benzer bir şey demeyecek ama işte tam da bunun için böyle yapmaya değer. Gölgenin sınırını, resmi geçitteymiş gibi dimdik, kararlı bir adımla aş, hatta becerebilirsen gülümse. Sonuçta vicdanın çok rahatsız değil ve Tanrı seni affedecektir.”
Bir kitap okudu
552 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
“Uzun süreli tasarılar yapıp sözler vermeyi sevmezdi. Ertesi gün tasarladıklarını yapamazsa bir rahatsızlık duyardı.”
“İş karnesini düzenli tutmak aslında Knulp’un bir hayli sevdiği bir şeydi. Bu yetkinliği içinde o, güzel bir düşleme ya da şiire benziyordu. Resmen onaylanmış kayıtlar, namuslu ve çalışkan ama yolculuk sevgisiyle sık sık yer değiştirdiği göze çarpan bir yaşamın bir sürü onurlu dönemini gösteriyordu.”
“Bu arada yarım saat kadar uyuyor, aydınlık sürdükçe de taşınabilir kitaplığından bir şeyler okuyordu. Bu kitaplık, üzerine şiirler ve özdeyişler yazdığı kağıtlarla bir deste gazete kesintisinden ibaretti.”
“O bilirdi, bu işi çoğu zaman böyleydi; birisi mutluluğu ya da erdemiyle övünüyor, böbürleniyorsa, onda bunun ikisi de yok demekti.”
“Son isteklerini yerine getirmeden durumunun kötüleşeceğinden korkuyordu. Ara sıra yaptığı gibi ölümü düşünmeyi denedi; ama kafası bundan yoruldu, uyuklamaya başladı. Bir saat sonra uyandığında sanki günlerce uyumuş gibi kendisini dinç ve dinlenmiş duyumsadı.”
“Perişan ve ölü gibi yorgundu. yle olduğu halde, hala ayaktaydı. Sanki günlerinin geri kalan küçücük bölümünden de iyice yararlanmak, bütün orman kıyılarında, orman yollarında yürümek, yürümek istiyordu.”
“Sen her yana bir parça çocuk çılgınlığı, bir parça çocuk neşesi taşıyabilmek için bir sürtük, bir serseri olduğunu hala anlamıyor musun? Her yerde insanlar seni bu yüzden biraz sevmediler mi? Bu yüzden sana biraz takılmadılar mı? Bu yüzden sana minnet duymadılar mı?”
“Acaba şimdi bir beyefendi ya da bir sanatın ustası olmayı, karın ve çocuklarının olmasını, akşamları da evine gidip haftalık gazeteni okumayı ister miydin? Bölye olsaydı yine hemen ortadan kaçıp ormanda tilkilerle uyumaya, kuşlarla ökse kurmaya, kertenkeleleri evcilleştirmeye kalkışmayacak mıydın?”
“Düşünürüm ki, dünyadaki en güzel şey, her zaman, içinde neşeden başka üzüntü ya da korkunun da olduğu şeydir. … Şöyle düşünürüm: Çok güzel bir kızı, eğer onun bir gün gelip yaşlanacağını ve öleceğini düşünmesek, belki de o kadar ince bulmazdık. Güzel bir şey sonsuza kadar aynı kalacak olsaydı, bu beni hoşnut ederdi; ama onu daha soğuk seyrederdim. Bunu yalnızca bugün değil her zaman göreceğimi düşünürdüm ki… Oysa geçici olana her zaman yalnızca sevinç değil, acı da duyarım.”
“Ancak bunların içinde doğrularıyla yanlışlarını her zaman tam olarak ayıramadığını kendi de sezerdi. Bilginlerden, yetenekli bir çocuğun büyüklerin sözünü edişi gibi söz ederdi: Bunların kendisinden dah açok güçleri ve araçları olduğunu kabul ederdi; ama onları, yine de, bu güçleri ve araçlarıyla hiç doğru bir şeye varamadıkları, bir sürü hünerlerine karşın hiçbir gizi çözemedikleri için küçük görürdü.”
“Knulp yavaş yavaş dinginleşmiş, biraz da yorulmuştu ama ben bunun hiç farkına varmamıştım; çünkü hala bütün kalbiyle gülüyor ve benim şarkılarımı benimle birlikte söylüyordu. Ben de daha çok keyiflenmiştim. İçimi art arda sevinç ateşlerinin kapladığını duyuyordum. Belki de Knulp için durum bunun tam tersiydi. Belki de onun içindeki fırtına sönmeye başlamıştı. Ben o zamanlar hep böyleydim. Neşeli günlerimde bece ilerledikçe canlılığım da artardı. Coşkum bir türlü dinmezdi. Hatta çoğu zaman, böyle bir neşeden sonra, gece vakti, başkaları çoktan yorulup da uykuya dalmışken ben daha bir çok saat yalnız başıma dolaşır dururdum.”