Nietzsche’nin söylediğini düşündüğüm “bilim nihilizime yol açar” sözü, bu kitapta benim için hayat buluyor. İnsanoğlu kendi arasında ve doğa ile kurduğu ilişkide her zaman insanın ve insan zihninin yüceltilmesini doğru buldu(Aslında bu durum insanın narsist bir karakterinin de göstergesidir). Bu zamana kadar doğru gibi de duruyordu, bilim geliştikçe gösterdi ki bu pekte bizim düşündüğümüz gibi değil. Hayvanlar ve insanlar arasında ki mikro düzeyde ki benzerlik olsun, şempanzeler ile makro ve psikolojik alanda gösterdiğimiz benzerlikler bizim pek de farklı olmadığımızı gösteriyor. Her ne kadar düşüdüğümüz kadar farklı olmasak da siz bu yazıyı okuyorsanız ve zihninizde reel dünyada olmayan bazı imgeleri düşünebiliyorsanız ve ben de hiç tanımadığım birinin ürettiği düz bir yüzeye basarak “düşünce” olarak adlandırdığım şeyleri size aktarabiliyorsam, bu yeteri kadar farklı olduğumuzu gösteriyor. (Ne kadar egoist konuştum kendime gıcık oldum)
