Güneşi Görmek
Bölüm I- Arayış
Hava fazlasıyla nemli ve sıcak. Bir yandan bunaltıcı bir yağmur yağıyor. Etrafımdaki ağaçların da etkisiyle hafiften zehirli bir sisin içerisindeyim. Güneşi katiyen göremiyorum. Bazen ağaçların yaprakları seyrekleşiyor. Şöyle bir kafamı kaldırıp bakıyorum. Yine de göremiyorum. Güneşin varlığını, etrafın aydınlanmış olmasından
Esenlik bildirisi!
Zaqa hesabımı donduruyorum. Hoş, banane diyeniniz çok olacağı gibi ne oldu diyenler bu cümleden sonrasını okuyacaklardır.
Bir kaç ay evvel açtığım hesaptan çok kez genç arkadaşlarla muhabbet şansım oldu. Çoğu evlilik, okul ve hayata dair sorular sorup bildiğimiz kadarıyla cevaplarını aldılar. Anonim olması hasebiyle soru sormak kolay oluyor diye
Neden okuyorum?
Hayatın süregiden akışı içinde sözden başka anlaşılmak/anlamak adına bir yol görmedim. Benim için böyle oldu yani. Ama bakıyorum ki söz ucuzlaştırıldı. Ucuzlaştı demiyorum dikkat edin! Yazık gerçekten. Hayatının ilk baharında biri olarak; sözü kitleleri büyülercesine hitap edecek özelliğe sahip değilim. Kendimce kendimi ilk başta anlamayı dert edinmiş biriyim. Sözlerim düz olabilir ama bakıyorum ki benim derin bir hisle söylediğim şey, ucuzca muameleler görüyor. Bunu sadece benim değil birçoğumuzun yaşadığı bir sorun olarak düşünüyorum. İnsanların ağızlarından çıkan sözlere kendileri hakim olamazken bizim müdahalemiz de mümkün değil pek. Ben edebiyatı söze hakkettiği manayı kazandırmak olarak görüyorum. Sözü sahteleştiren, varsa eğer kendi vicdanı ve kalbine sığdırabiliyorsa, bunu onun kıymetsizliğine bağlıyorum. Kitap okumanın bana öğrettiği en büyük ders, söze gereken manayı ve kıymeti vermeyi öğretmesidir. Sözün kıymetini, nasıl derinliklerimize nüfuz ettiğini ve bunu ifade edebilmeyi bizlere öğretir. Kendime o kadar yabancıyım ki ben kitaplarda kendimi, hissettiğimi arıyorum. Yani kendimi arıyorum. Hangi satırlar arasındayım, hangi karakterim veya nerde benden bir yanılsama var, onu arıyorum. Saklambaç gibi...Saklanan da benim sobelemek için arayan da...Okumak benim için bir arayış yolu; kaybettiğimi arama yolu , varlığımın anlamını kavrama, yanılmalarımı görme, bazen de başka hayatların uzaktan o çekiciliği beni çekiyor kitaplara.
2023~Mayıs
"Bir toplum için en büyük facia, okuma yazma bilmeyenlerin yüzde çoğunluğu değil, okuma yazma bilenlerin okuldan çıktıktan sonra artık kitap okumamalarından meydana gelen gizli kara
KozHel>>PoySa
Koza. Onun burada olduğunu hissedebiliyordum, hissetmekten öte biliyordum.
Nereden bildiğimi sayfalarca anlatabilirdim ama elimi kalbime koyduğumda bile onun sesini işitebiliyordum. Buradaydı, kendini ait hissettiği ve en çok korktuğu yerde. Işıklar demişti, bana. Işıklar bizim ortak noktamız. Şimdi o ortak noktamız olan yere gidiyordum, ben
Evet. Buyuk sirri acikliyorum.
Benim dusunce yapimi bilmek istiyorsan sonuna kadar oku.
Nadir denk gelse de daha onceden de yazilarimdaki kullandigim harfleri takinti yapan arkadaslarimiz olmustu. Eskiden yazim yanlislarina ben de cok takilirdim. Ki aslinda hala oyleyim. Herkez, yanliz vb... Ama bence yanlis bile yazilsa ya da iyi kelimeler kullanilmayan bir konusma da olsa