İnsanları biraz izlemeye başlasam. Bir garip hissederim..
Bir şey anlattığımda hemen ardımdan kendini anlatmaya başlar karşımda ki.
Bazen konuyla özdeş kendiyle alakalı olandan, bazen konudan bağımsız yine kendiyle alaka olan bir şeyler..
Kulak kesilirim o insana, yüzünü incelerim.
Ne de içindekileri dökmek istiyor derim.
Benim gibi, herkes gibi..
Fakat anlattıktan sonra o kendini doğru şekilde yansıtamamanın verdiği bir mahzunluk çöker o kimseye..
Bunu hissederim, ben de yaşadım; bilirim..
İnsan ne garip dimi..
Hem kendini açıklamak istemez,
Hem de açıklamaktan alıkoyamaz kendini..
Hep bı anlaşılmak isteriz,
Hâlbuki anlaşılmicağımızı biliriz..
Şu Âhlar dünyasında bir garibiz.
Bir garibiz ki herkes suspus, konuşarak suspus...
Katil kim?
Bana sorarsanız katil içimizdeki,
Katil Rabbimizi unuttuğumuz her an.
Unutturan her şiir, her insan, her aşk, her kitap, her coğrafya ve her hayal...
Vesselam 🌿