“Vakayı duyan: işini, gücünü bırakıp koşuyordu. Medresenin “önü yarım saat içinde mahşer yerine dönmüştü. Softalar, yine azgın ve coşkun, tabur tabur dolaşıyorlar, ihtiyar ka-
dınlar, çocuklar heybetten ağlaşıyorlardı. Ortada nereden çıktığı belli olmayan bir şayia dolaşmaya başladı.”
Bazı şeyler hiç mi değişmez mesela cehalet