Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Sadece bir kere okuyarak Risale-i Nur'dan Sözler kitabını eleştirmek ne haddime ? Aşağıdaki konferansı okursanız şayet, Üstad ve Risale-i Nurlar hakkında genel bir bilgi edinmiş olacaksınız. Kendinize bir şans verin. Bu kitap okuduğunuz kitaplar gibi değildir. Okuyarak zaman kaybetmiş olduğunuz tüm kitaplara lanet okutur,
eyse efenim gelelim bu haftanın kitap postuna.Benim ilk okuduğum wattpad kitabı ile karşınızdayım ! Wattpad kitaplarına açıkçası benim öyle bir önyargım yoktu ama dillerinde bozulmaların ve acemiliklerinin olacağını elbette biliyordum sonuçta yazarımız 1999 doğumlu !
Elbette bilgi ve kültür kapasitesi yılların yazarlarıyla eşit değil ama buna rağmen (benim o zamanlarımda yaptığım gibi) azim etmiş ve yazmış hatta hayallerini kavuşmuş insanları görmek beni geleceğe dair çok ümitlendiriyor açıkçası.
Bazıları bu tip kitapların işte satış kaygısı ile yazıldığını hiç bir edebi değerinin olamayacağı hatta edebiyatı alta çektiklerini söylüyor.Ama unutmayınız ki çok öenmli yazarlarda bu yaşlarda yazmaya başlamışlar.İlla herkes siyasetten çok önemli konulardan bahsedecek diye bir şey yok !
Küçük Hırsız konusu itibariyle tabiki de çok sıradan ve çok klişe olarak yazılmış.Okuken maalesef liselerde ne böyle erkekler var ne de böyle olaylar diyorsunuz ama hepsi tabiki de kurgu ama bende oturup lise hayatımı anlatsam sizi kendi gözümden sizde dersiniz ki böyle olaylar olmaz lisede :D Ama inanın oluyor yani siz o dönemde hayatı ve olayları çok farklı yorumluyorsunuz ve bi hayal dünyasında yaşıyorsunuz o yüzden araya biraz kurgu alarakta olayları abartarak anlatınca ortaya çok eğlenceli bir kitap çıkıyor.
Kitapta tek sevmediğim tarafsa ben genelde bu tip romanlarda sadece 1 kişinin gözünden anlatılmasını severim sürekli karakter değişimi yapınca herkesin duygusu yarım kalmış bence bir olayı tek bir kişinin gözünden anlatmak bence her zaman daha keyiflidir okuması aksi taktirde karışabiliyor ve bir şeyler eksikmiş gibi geliyor bana.
Spoiler içerir!
Kitap bana göre dört bölümden oluşuyor;
1. Meursault'un annesinin ölüm haberini alması üzerine bakımevine gitmesi ve cenaze törenini anlatır. Meursault annesinin ölümüne hiç üzülmemiş gibidir, bilakis sigarasını, kahvesini içer hayatını aynı tek düzelikte yaşamaya devam eder. Hayattaki herşey ona sıradan gelmektedir, üzülmez, şaşırmaz, sevinmez. Hep olsa da olur olmasa da modundadır...
2. Cenazenin ertesi günü kız arkadaşı ile birlikte olur, denize girer sinemaya giderler. Sanki dün annesi ölmemiş gibidir... Komşusu Raymond'a yardım eder. Bir gün hep beraber deniz kenarına bir arkadaşlarına giderler. Burada Meursault anlamsız şekilde bir cinayet işler...
3. Hapishane kısmı. Burası kitabın beğendiğim kısmı. Özgürlüğün kısıtlanmasını çok güzel anlatmış. Zweig'in Satranç'ındaki kısımları anımsattı bana..
4. Duruşma süreci, karar anı ve infazı bekleyiş... İnanç ve inançsızlık... Karakterimiz için ölse de olur ölmesede... Bu ruh hali, bu sönüklük beni çok sıktı...
Daha önce Düşüş'ü okumuştum onda da benzer haller vardı. Albert Camus'u sevmedim. Bu böyledir, beni yadırgamayın. Bazı yazarları severken bazıları size göre değildir...
Puslu Sözlük
İhsan Oktay Onar'ın bu muhteşem kitabında tek eksik olan bir sözlük. Bu kitap kelime dağarcığınızı geliştiriyor...
İhsan bey'in bu kadar kelimeyi nasıl öğrendiğini merak ediyorum doğrusu. Bir elimde kitap, Bir elimde tablet. Tableti sözlük olarak kullanıyorum. Şu an itibari ile 10 sayfalık bir sözlüğüm oldu. Bu sebeple bu kitabı bitirmek öyle
Daha sorulara bakarken insan merak ediyor; gerçekten nasıl acaba? Bazıları üzerinde hiç düşünmediğimiz ama her gün karşılaştığımız olayların bile 'neden'i 'nasıl'ı var burada. Biraz fen bilgisiyle her şey daha güzel oturuyor. Yazarın nükteli-imalı dili de güzel bir hava katmış.
Aslında çok tolerans insanımdır. Ama bazı şeyler toleranslık filan algılamıyor. Bu kitabın konusunu aldığı olay gibi...
26 şubat 1992 yılı Azerbaycan için Hocalı yılı desek yanılmayız. Halen de acısı sızı gibi içimizde. Yaşlı, kadın, çocuk toplam 613 kişi öldürülmüş. Öldürülmüş hafif kalır, yaşlıların kafa tasları parçalanmış, hamile kadınların karnı oyulmuş, çocukların derileri yüzülmüş vs. vs... Bunları ben kendimden uydurmuyorum bunlar var, resimleri çekilmiş, videoları var. Soykırım değil de nedir bu olay?
Bir de esirler var tabii. Bazıları güç bela bulunup geri getirildi, bazılarıysa halen kayıp...
Kitaba geçelim:
Kitap Hocalı soykırımının anısına yazılmış. Orada 25-26 şubat gecesi yaşananları anlatmaktadır. Ve bir ailenin üzerinden olaylar gözümüzün önüne seriliyor. Bir aile esir alınıyor. Yolda ermeniler tarafından tecavüz olunmasın diye baba kızını tüfenginin kundağıyla vurarak öldürüyor. Karısına da aynı şeyi yapmak isterken ermeniler babayı öldürüyor... Geriye bir ana bir oğul kalıyor... Başlarına ne deseniz geliyor... Aklınıza gelebilecek her şey. Sonrası mı? Sonra oğul o kadar kin tutuyor ki kendi milletine karşı, "nerdelerdi diye neden beni kurtarmadılar diye" onu vatanına terrör yapmağa gönderiyorlar... Olaylar da bundan sonra cereyan ediyor...
Elhan Elatlı kitaplarından alışık olduğumuz Kanbay Kasımlı yok burada. Bunun yerine yazarın ikinci sevimli karekteri Alemdar var. O bir MİT çalışanı ve olayları çözmeğe çalışıyor.
Velhasıl, benim en sevdiğim, 1 günden az müddetde bitirdiğim eser.
