zavallı hafızalar! günden güne yok olduğunu hissettiğimiz, vücut denilen şu toprak yığının üzerinde her şeyin devamı için boşu boşuna çalışır durur. hüzün verici bir bakışı yıllarca hatırlar. bir sözü, bir gülüşü yıllarca saklar. çevresinden baş döndürücü bir hızla geçen bütün anı ve üzüntüleri; neşe ve kırgınlıkları hemen kaydetmeye çalışır. bu katlanılması güç çalışmayla bütün gücü ve dayanıklılığı kaybolunca, bize umut veren gelecek biter. her şey biter.
gördüklerini hemen zapt eden gözlerimiz, sır saklamaya gelince hiç beceremezler. kalbimizin kendisine emanet ettiği sırları saf bir çocuk gevezeliğiyle hemen açığa vuruverirler.