“Senin neyin var böyle?” diye sordu.
“Hiç”dedim.
Bu kelimeyi sadece o andaki durumumu açıklamak için söylememiştim ama “hiç” kelimesi aynı zamanda kâinatı da tarif ediyordu sanki.
Biz böyleyiz işte , ikinci el bir hayata evet demişiz.Varoluşçuluk, sürrealizm, bugün için postmodernizm hep öyle.Çıkara çıkara Türk Einstein’ını, Sivaslı Sindy’yi çıkarıyoruz.Gelişen bir şehrimizi “Doğu’nun Paris’i” ilan ediyoruz.
Kendi varlığını, inancını, kültürünü, tarihini inkar eden, redd-i miras edenin sonu budur.Kendini hor görenin hali budur.Güven duygusu bir kez sarsılmayagörsün, bir daha zor yakalanır.Adam seni sollamış, arada yüz yıllık açık var.Bu açık cep telefonu ile kapanmaz.Bir orijinal adamınız, bir fikrimiz, dünyaya bir teklifimiz var mı ?