Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.35
“Mutluluktan söz etmeyi öğrendim, nasıl mutlu olunur bilmedim.."
.
.
.
XII.yüzyılda, Akitanya'dayız... Soylu bir ozan, Jaufre Rudel, zevk ve eğlenceye doymuş, böylesi bir yaşam sürmekten bıkmış; uzak, arı ve sonsuz bir aşkı düşlüyor... Kusursuz, düşsel bir kadını anlatıyor dizelerinde. Ve günün birinde, denizler ötesinden gelen Gezgin, bu imgenin gerçekten yaşadığını haber veriyor ona. Çılgına dönen ozanın "uzaktan aşk"ını arayışı böyle başlıyor.
Uzaklığı kilometrelerle mi ölçmek lazım?
Yoksa çaresizliğin şiddeti midir insanı canından ayıran?
Birisi gelip size bir kızı övüyor, güzelliğinden bahsetiyor. Sizde aşık olur muydunuz Jaufre gibi?
Çapkın ve zengin bir trubadur olan Prens Jaufre bir gezgin ile karşılaşır ve gezgin ona Clemense anlatır ve bu anlatılan kıza aşık olur ve onun dışındaki bütün kızları siler, varsa yoksa görmeden aşık olduğu Clemense…
Prens Trablus'a gider ve bir gezgin ile tanışır onu Clemence gönderir. Clemence onu tanımayan birinin ona nasıl aşık olduğuna anlam veremese de aşkından etkilenir. Normalde bu kadar ayrıntı vermem ama bende prensin aşkından etkilendim.
.
.
#alıntılar
”Onu gönlümce seyretmek hoş geliyordu, o beni görmediğinde.."
”Ben çocukluğumu anımsıyorum, ama çocukluğumun dünyasında her şey unuttu beni.."
|| Uzaktan Aşk ~ Amin Maalouf
P:7/10
#kitapönerisi #kitapalıntıları #kitap #kitapkurdu #kitapokumak #kitapyorumu #kitapkahve #book #bookstagram #booklover #bookshelf #books #bookphotography #booklove #bookblogger #bookclub
Kitabın eleştirel dili öğretmenleri rahatsız mı etmiş ? Daha neler ? Oldukça yerli yerinde tüm eleştiriler ,üstelik çok da güzel ve trajikomik aktarılmış. Kahkahalarla aldım hepsini , çoğuna hak verdim . Ne kadar da bizden hareketler, bunu yapan ne de çok insan var dedim . Kendimi katamadım sanki , insan kendine gelince o eleştirel bakış bi bulanıyor galiba :) dilerim yapmıyorumdur ve yapmam demekle yetindim . Ama şu bir gerçek ki çocukları idare ettiğimizi sanarken aslında onlar ikna olmuyor, sadece susup yollarına bakmayı seçiyorlar . Kendi çocukluğumu hatırladığımda ne zaman geçiştirilmeye çalışıldığımı net anladığımı anımsıyorum . Gereğinden fazla basite alma eğilimimiz var. Z kuşağı bu ,kendinize gelin yetişkinler :) eğlenceli dilinin arkasında sert eleştiri kitabı diye özetleyebiliriz ve çocuk kitabı algısında olan varsa ben asla böyle yorumlamazdım.
·
Puan vermedi
Benim de çocukluğumun kıyısı vardı Karadeniz’e. Niksar Caddesi’nin üzerinde adı gibi ince bir sokakta otururduk, dağlardan denize inenlerin caddesi, benim için Tekkiraz’dan denize uzanan yol olan. Babam Yavuz’dan daha fazla sefer ettiydi İran üstüne, evimize en çok gelen misafir de oydu. Gelirken getirdiği savaş ganimetlerinden atlı tabakları çok
Beş yaşında gözlük kullanmaya başlayan bir çocuktum. O zamanlar doktorum günün belli saatlerinde tek gözümüzü belli saatlerde bandajlamamı söylemişti. Çok sıkıldığımı ve annemin beni ikna etmekte zorlandığını anımsıyorum hayal meyal. Bu kitabın satırlarında da kendimi, çocukluğumu buldum okurken; ben Franz'dım, ben Jakob'tum.
Ö.T.E.K.İ'nin adını Müjdat Ataman'ın 112: Öğretmenliğime Notlar kitabında görüp kitap listeme eklemiştim. Okuduktan sonra anladım ki bu sadece bir çocuk kitabı değil. Keşke yıllar önce okuyabilmiş olsaydım da farklılıklarımın beni 'öteki' değil de 'birey' yaptığının farkına varabilseydim. Umudum şu ki bunu okuyan herkes dünyanın farklılık sandığımız özelliklerimizle güzelleştiğini görecek. İyi ki bu kitap yazılmış, iyi ki bu kitaba rastlamışım.
Hoşbeş
Arka fonda le trio joubran- masar parçası açık, bir elimde şarap önümde Hayyam'ın Rubaileri. Ön sözüyle başladım okumaya, anında bir dörtlük sarstı beni baştan başa. Sonunda diyor ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok.
Ölümü tekrar hatırlıyorum Hayyamla, ama Sümer kralı Gılgamış gibi aramıyorum da ölümsüzlüğü. Anımsıyorum çocukluğumu ve de geçen zamanı. Derede akan su, ovada esen yel gibi zaman dizeleri geliyor Hayyamdan aklıma. Bu dereden akanlar, bu ovadan esip gidenler düştü bir an. Sen, yorgun katır, hala bu kalleş çöldesin, sırtında bunca yük yürü bakalım hala.
KİTAP TAVSİYEM
ALINTILAR
Sevdan çıkmıyor aklımdan
Uyanıkken ya da düşte
Ama ben düşü yeğlerim
Düşte"yalnız benimsin sen"
Değişik,uzak bir sevdanın özlemini duymaktayım...
Mutluluktan söz etmeyi öğrendim,nasıl mutlu olunur bilmedim...
Arzuladığım kadın öyle uzak,öyle uzakta ki
Hiçbir zaman sarılmaya yetmez kollarım
Gözleri...Gözleri...
O