Ben, her insanın ayrı bir kokusu olduğuna inanırım: Biz bunu anlamıyoruz, çünkü kokular birbirine karışıyor, hangisinin senin, hangisinin benim olduğunu bilemiyoruz, yalnız havanın pis bir koku yaydığını anlıyor; buna da insanlık adını veriyoruz.
Sayfa 175Kitabı okudu
Ben, her insanın ayrı bir kokusu olduğuna inanırım: Biz bunu anlamıyoruz, çünkü kokular birbirine karışıyor, hangisinin senin, hangisinin benim olduğunu bilemiyoruz; yalnız havanın pis bir koku yaydığını anlıyor; buna da insanlık adını veriyoruz.
Sayfa 175 - Can YayınlarıKitabı okudu
Ayrılma saati geldi, sizler ve ben kendi yollarımıza gidiyoruz; ben ölmeye, sizler yaşamaya.
Hangisinin daha iyi olduğunu yalnızca Tanrı bilir.
"Kentin sinliğinde, üzerine toprak dökülürken, "ben hangimizim, gömülen hangimiz?" diye sordum kendi kendime...
...Kollarımda can verdi. Şimdi, ardından yaşayıp gitmek neye yarar?"
Sayfa 231
Öteki dünyada insanı soru soruyor diye ölüme mahkum etmezler. Hayır, kesinlikle; çünkü eğer anlatılanlar doğruysa onlar bizden mutlu olmalarının yanı sıra, ölümsüzler de.
.........
Artık ayrılma zamanı geldi. Herkes kendi yoluna: Ben ölmeye, siz yaşamaya. Hangisinin daha iyi olduğunu yalnız tanrı bilir....
Ben mutsuz çocukları görür görmez tanımayı, mutlu çocukları kıskana kıskana öğrendim. İyi babaları ise kötüsüyle yaşaya yaşaya…
Kötü babaların sesleri ateşe hazırlanan silahlar gibidir. Mermiyi silahın
yuvasına gönderir gibi öksürürler önce. Şarjörü çevirir gibi tükürürler balgamı yere. Sonra ayak seslerini duyarsın. Ölmeden önce duyduğun son ses onun ağzından dökülen adındır: “Berat!”
Silah patlamıştır. Ölmemişsen, uzunca bir ay yürüyüşüne çıkmışsın ve evde yoksun demektir.
Yeryüzünü reddediyorum, evet! Yeryüzü mutsuz çocuklarla dolu ve ben onların aydaki tanrısıyım!
Bir gün herkes yarım kalan işini bitirecek ve aya her baktığında beni hatırlayacak dünya!
