Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim.
Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim.
Her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim.
Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim.
Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim.
Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden sen olduğun için vazgeçtim.
Bencil olduğun için vazgeçtim.
Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi, çünkü sevgim yüceydi.
Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım.
Bu yüzden ben de senden vazgeçtim.
Eyv/ah Neye Yar/ar
Hikâyelerimin başka hikâyelere benzemesi ağırıma gidiyordu. Ne zaman bir şeye el atsam, Müzeyyen, Meksikalı ya da bilmem nereli bir yazarın ya da bir kitabın adını veriyor ve oralarda da benzer şeyler olduğunu söylüyordu. Her şey benden önce olmuşsa, bana olacak bir yer, durum kalmıyor muydu? Bana ait tek kişilik bir iskemle, oda yok muydu bu dünyada?
'Önemli olan taşıdığın silah sayısı değil, onlar ne kadar veremli kullandığındır,' derdi. Haklı olduğunu biliyordum ancak temkinli bir yapım vardı. Risk almadan önce ihtimalleri düşünmeye çalışır, yedek silah bulundurmaya çalışırdım. Hangi bıçağı hangi pozisyonda ihtiyaç duyacağım belli olmazdı.
..
"Bu gece kendi kafana göre iş yapmaya kalkışma sakın. Fırsat bulduğunu zannettiğin bir an sandığından çok daha tehlikeli olabilir." Gözlerimi onunkilerden ayırmadan derin bir nefes verdim. "Neyi ne zaman yapacağımı ben bilirim. Kendini bu ekibin lideri olarak görüyor olabilirsin ancak baş başayken kim olduğumu unutma. Bana üstünlük taslama hatasına düşme." Tehdit eder gibi başımı hafifçe yana yatırıp kaşlarımı çattım.
Gülümsedi. "Düşündüğün kadar korkutucu olmadığını biliyor muydun prenses?"
Yüzüm onunkine çok yakındı. "Senin olabileceğimi düşündüğünden çok daha korkutucu olabilir ve yapabileceğime inandığından çok daha kötü şeyler yapabilirim Fenris. Aklında bulundurman gereken de bu. Kendini benden üstün görmek gibi bir hataya düşmene göz yummayacağım."
Sayfa 103Kitabı okudu
Aurelius'un öğrendikleri
lütufkâr mizacı
öfkeden uzak durmayı
yiğitliği
mütevazılığı
