Sabahattin Ali, aşka aşık bir adamdı. Aşık olmak onun için sanki gündelik bir alışkanlık gibiydi. Hatta şöyle yazmıştı bir mektubunda Ayşe Sıtkı’ya “Sebebi basit, benim her zamanki hastalığım: Yine âşıkım. Ah Ayşe, vallahi artık ben de şaşırdım, 15-16 yaşımdan beri şöyle bir haftacık olsun âşık olmadan durduğumu hatırlamıyorum.”
Kimler yoktu ki
neden bu kadar uzadı bu ayrılık
neden gittiğin gün bitmedin içimde
sen mi gitmeyi beceremedin
ben mi seni uğurlamayı bilemedim
bugün üç yıl olmuş sen gideli benden
ama ben hâlâ ilk gün gibi seni özlüyorum
ve hatırlıyorum gözlerinin rengini
belki bunları bilsen kızarsın bana
öfkelenirsin yine bana karşı
hâlâ ordamı kaldın sen diye
ama inan ki çok çaba gösterdim
seni içimde öldürmek için
kendimi bile öldürmeyi düşündüm
bir kaç kez defa da deneme cüreti gösterdim
ama beceremedim bir türlü
ne içimde ki seni öldürmeyi
ne de kendimi
özür dilerim beria
senin beni unuttuğun gibi
ben seni unutamadım ..
mavikirlangiic🍂💫
“olmadı beria
ben güç yettiremedim sensizliğe ..”
@mehmetbk17 🍂
dolabında sakladığın o gül gibi
bende kurudum beria
@mehmetbk17 🍂
Bitti işte Beria
Bizimde aşkımız soldu bir günün sonunda
Bitti aramızda yaşadığımız her şey
Ellerimle sildim seninle olan fotoğrafları
Bir parçam eksildi canımdan
Umursamadım bunu
Sen olmadıktan sonra
Bir bütün olsam ne anlamı var ki
@mehmetbk17 🍂
Ah Beria
Anla beni ne olursun
Özledim seni bir kez daha
Lanet olsun bu cümleyi
Söyleyen dilime
Bu cümleyi kaçıncı kez söylüyorum
Saymadım inan ki
Sen Beria
Sen kaç kez duydun bu sözü benden
Kaç kez usandın bunu duymaktan
@mehmetbk17 🍂
Beria uzağım senden
Görmek istiyorum seni
Görünce nasıl dayanırım bilmiyorum
Ölürüm belki de seni görünce karşımda
@mehmetbk17 🍂
Çok konuştular Beria senden sonra
Olur olmadık sözler söylediler
Sevmedi seni, sen öyle sandın dediler
Dinlemedim bunu diyen hiç bir insanı
Ben sana inanmıştım
Seni sevmiştim
Olur böyle şeyler dedim kendime
Aşklar böyle olur bazen
Biri sever, biri gider
Giden mutludur(buna inanmadım)
Kalan biraz daha ölür(kesinlikle)
@mehmetbk17 🍂💫
Lisede Sophokles okuduk, klasik Türk sanat
musikisine sövmeyi, Divan şiirini hor görmeyi.
buna karşılık devletin yayınladığı kötü çevrilmiş batı klasiklerine körü körüne hayranlık göstermeyi öğrendik. Sanki Sinan, Leonardo'dan önemsiz; Mevlâna, Dante'den küçüktü: Itrî ise Bach'ın eline su dökemezdi. Aslında kültür emperyalizminin ilmiğini kendi elimizle boynumuza geçiriyorduk. Ulusal bileşim arama yerine hazır bileşimleri aktarmak hastalığımız tepmişti, o kadar ki 2.Dünya Savaşı sonrasında batılı emperyalizmin örgütlü politikasını uygulamaya kendiliğimizden talip olduk. Stalin ve Beria da, haksız ve ahmakça istekleriyle bunu kolaylaştırdılar.
Attila İlhan
Önce İNSAN..
Böyle bir şey yok tabii.
Enternasyonaller oldu, enternasyonal bir dolu kurum da. Ama içlerinde iyiler ve kötüler de dolaştı. İyilerin kötülükleri, kötülerin iyilikleri karıştı.
Birinci Dünya Savaşı’nın askeri, Sovyet Devrimi’nin tanığı, İç Savaş’ın tarafı, Sovyetler’in “ilk büyük dış savaşı”nın süvarisi ve vakanüvisi, yazar İzak Babel böyle bir