Nasibin sandığın kişi imtihanın oluyor bazen.
Bir hayat sığdıracağın sandığın kalp, mezarın oluyor.
Güvenerek tuttuğun el, itiyor seni uçurumdan.
Oluyor işte bazen, insan celladına sarılırken
ölümü aşk sanabiliyor...
Kaderde senden ayrı düşmek de varmış
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim
Seni tanımadan Hele seni böyle
deli divane sevmeden
Yalnızlık güzeldir diyordum
Al başını, kaç bu şehirden
Ufukta bir çizgi gibi gördüğün dağlara
Rüzgârın iyot kokularını taşıdığı
denizlere Git, gidebildiğin yere git diyordum
Oysa ki, senden kaçılmazmış
Yokluğuna bir gün bile dayanılmazmış
Bilmiyordum...
Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?
Hayat insanın önüne ne getirir bilinmez fakat kendini karanlık bir kuyuda gibi hissettiğin günlerde bile unutma ki kuyu sadece sabretmek için bir süreçtir.