İnsanı bütün zorluklara karşı ayakta tutan tek şey inançtır. İnanan insan kuvvetlidir, her türlü güçlükler yenilmeye mahkumdur.
Yılmaz Güney
Bu onun son yolculuğuydu. Yola çıkmadan bir süre önce bir milletvekili aracılığıyla Ankara’ya, Ayhan’a bir altın kolye göndermişti. Yonca şeklinde bir kolyeydi bu... Yıllar önce Ayhan ona vermişti, uğur getirsin diye... Bundan sonra uğura ihtiyaç duyacak olan Ayhan’dı...
Adnan Menderes
Dedim ki, “Kamera... görev almış, fotoğrafçılar eğilmiş ve başsavcının elinde Fotoğraflar ve don varken fotoğraf çektiler. Bu donu Menderes’in eline vermek suretiyle de Menderes’in fotoğrafını çekecekler. Bu suretle tarihe bir resim geçirmek istiyorlar. Esas tarihe geçecek çirkin tablo şudur ki cumhuriyet savcısı elinde don, arkasında Türk bayrağı ve arkada Atatürk’ün büstü... Cunhuriyet Türkiyesi’nde asıl bu çirkin manzara tarihe geçecektir.” Bunu deyince ortalık kızıştı tabii. (...) İşte o sözü orada söyledim. “Benim müvekkilim 10 yıl bu ülkeye hizmet etmiş bir insandır. Yere düşmekle cevher sakr-ı olmaz kadr-i kıymetten” dedim.
Sayfa 183 - Burhan Apaydın
Okur Takip Önerileri
Cinayet ve çapulculukla geçinmek leşle beslenmeye benzer.
Kör, hayatındaki pisliğin kokusunu duyar sadece, kulaklarındaki gürültü kokuşmuşluğun çatlak sesinden başka bir şey değildir.
Sayfa 111
Temmuz 23’ün yanına yalnızca iki kelime yazılmıştı: “Onu seviyorum.”Buna da inanmadı. “Yalan! Beni sevseydin o günün 23 Temmuz olduğunu bilmezdin.”
Sayfa 160
Sevilende bizimle ortak duygular vardır sanırız.
Sayfa 151
“Bütün sıkıntım tez geçen bu sıcak kül yanığı, diye düşündü. Bu kadar rahatlık beni korkutuyor. Hiç olmazsa birkaç gün sürecek bir hastalığa tutulsam!”
Sayfa 141
Huzurunu yaşadığı günde bulamayan insana kurtuluş yoktu.
Sayfa 175
Günahı Tanrı değil, mutlak olanı göreceliye dönüştürmeye çalıştığımızda bizler yarattık.
Sayfa 93
İdamıma, o saçma casusluk iftirası yüzünden değil, hayalini kurduğum kişi olmayı seçtiğim için karar verildiğini hepimiz biliyoruz; hayallerin bedeli hep yüksek olmuştur.
Sayfa 67
Ben sadece güneşe bakıp fırtınaları unuttum.
Sayfa 67
“Bu dünyada her şeyin iki yüzü var. Aşk denen gaddar tanrının terk ettiği insanlar suçlular; çünkü geçmişlerine bakıp neden geleceklerine dair onca plan yaptıklarını sorguluyorlar. Oysa hafızalarını biraz daha kurcalasalar, aşk tohumunun toprağa atıldığı günü hatırlayacaklar, onu kendileri sulayıp büyüttüler, derken bir gün öyle serpildi ki topraktan sökülmesi imkansız bir ağaca dönüştü.”
Sayfa 61
Hayvanlarla hiç anlaşamam, konuşmaya başlamamış çocuklarla da öyle. Sanki ruhları dilsizdir
Sayfa 47
