Martin Eden okumaya kıyamadığım bir kitaptı benim için. Çünkü biliyorum ki Jack London muazzam bir yazar. Bunu ''Beyaz Diş '' kitabında görmüştüm. Uzun bir süre uygun bir zamanı kolladım okumaya başlamak için.
Okudum ve bitti... Ama içimde çığlıkları dinmedi. İçimde bir yerler yara aldı. Bir şeyler yerle bir oldu, bir yerlerde deprem oldu. Ben kendime gelemedim. Kitap enkaz oldu altında kaldım.Gözlerime yağmur yağdı. Ve ben insanlardan nefret ettim.
Konusu ayrı etkikedi. Üslubu ayrı etkiledi. Mücadelesi ayrı etkiledi, aşkı ayrı, azmi ayrı, düşüncesi ayrı, herşeyi ayrı.
Sadece bir aşk romanı olarak görmeyin, içerisimde felsefe var, sosyoloji var, macera var, dram var, sefillik var, hayaller var, hedefler var. Azim var, geç gelen başarı var... Bu kitapta olmaya çalışan bir hayat, hayatın kendi var.
Okurken öylesine güzel ve sürükleyiciydi ki bitsin de kurtulayım diye bir çabaya girmedim. Tadına vararak okumak istedim. Önemli gördüğüm yerleri inceleme yazmaya kalktım ama yok hiç bir inceleme -bence- yeterli olamaz. Oturup kitabı baştan yazmakla aynı durum olurdu sanırım. Çünkü öylesine yoğun öylesine dolu dolu bir kitap. Ben kitap hakkında incelememi yazmaya devam ettikçe spoiler olur diye endişeleniyorum. Böylesine güzel bir eserin içinden bahsedip sizi kitabın büyüsünden mahrum bırakmayı istemem. Bu yüzden içerisindeki olaylardan bahsetmeyeceğim.
Yazar olmak isteyen içindeki potansiyelin farkında olan Martin, tutkusuyla azmiyle kendine inanmasıyla hayatıyla çok şey öğretir.Kalın bir kitap olmasından da korkmayın derim.
Çok kitaplı bol okumalı günler dilerim.
