"...göğsüne vurarak kalbine seslendi, dayan kalbim,
bir zamanlar daha büyük kötülüklere dayanmıştın..."
Sayfa 143Kitabı okudu
-hayatla ölüm hakkında da böyle olup olmadığını sen anlat. hayatı ölümün karşıtı olarak görüyor musun?
-görüyorum.
-birinin ötekinden doğduğunu kabul ediyor musun?
-evet.
-o halde, hayatta olandan ne doğar?
-ölüm.
-ya ölü olandan ne doğar?
-hayatın doğdugunu itiraf etmek zorundayım.
-demek ki canlılar ve hayat ölülerden doğar Kebes.
Sayfa 108Kitabı okudu
deniz sakin ve derindir,
koynunda her sey uykuya dalar.
bir tek adım ve her şey biter;
bir kulaç, bir kabarcık, yeter!
Sayfa 376Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Zamanında birisi ona, hayalet, ölü olan ve duygusu kalmadığı için ölü olduğunu bilmesine olanak olmayan kişinin ruhudur demişti; Martin'in aklına bu geldi ve bir an durup, acaba gerçekten ben de ölüyüm de farkında mı değilim diye düşündü.
Sayfa 474Kitabı okudu
sizi çok net görebiliyorum; bedeninizin, ellerinizin hareketleri çok çabuk, kararlı, sanki sizinle yüz yüzeyim, gözlerimi yüzünüze bakmak için kaldırdığım zaman, mektubunuzun ortasında yangın başlıyor ve ben ateşten başka bir şey göremiyorum.
Sayfa 34
Bak ağaçtan sarı bir yaprak kopmuş yere düşüyor, yaprağın düşüşü tıpkı bir kelebeğin uçuşunu andırıyor. tuhaf değil mi? en hüzünlü , en ölü şey, en neşeli, en canlı şeye benzesin!
Sayfa 223Kitabı okudu
Ben ise düşünüyorum. işte burada saman yığınının yanında yatıyorum... vücudumun kapladığı daracık yer, geriye kalan boşluğun, benim bulunmadığım benimle hiç ilgisi olmayan boşluğun yanında o kadar küçük kalıyor ki ! yaşayabilğim sürede, benden önce var olan, benden sonra da sürecek olan sonsuzlukla ölçülünce o kadar önemsiz ki! öyleyken, bu atomun, bu matematik noktanın içinde kan dolaşıyor, beyin çalışıyor, istekler doğuyor... ne saçmalık! ne boş şeyler!
Sayfa 218Kitabı okudu
emma'ya gelince, leon'u sevip sevmediğini hiç düşünmedi. ona göre, aşk birdenbire, büyük gürültülerle, ışıklarla, şimşeklerle gelirdi herhalde. hayatın üstüne düşüp onu altüst eden, kuralları yaprak gibi koparan, yüreğini uçuruma sürükleyen bir gökyüzü kasırgasıydı o. bilmiyordu ki, oluklar kapalı olduğunda yağmur suları damlarda göllenirdi. böylece, güvenlik içinde yaşayıp gidecekti ki, birden duvarda bir çatlak gördü.
Sayfa 98
