Ağlamıyordum ama boğazım acıyor, beynim zonkluyordu.
Sayfa 210Kitabı okudu
01.12
"Omzumun üzerinden arkama baktığım da çok canım acıyor her seferinde. Bazen çok kör oluyorum. Biliyorum mutluluklarım da var, ama diğer tarafı hep aklımda kalmış. Özlem duygusundan nefret ediyorum. Çok yaralıyor beni. Geçmişimi hem nasıl bu kadar özleyip hem de bu kadar nefret edebiliyorum. Ben hep oyuncaklarımla oynayan kız kalmak istedim. Dünya çok acımasız, insanlar çok acımasız. Bense dizlerini kendine çekmiş yalnız kız. Zihnim, beynim her şeyden çok beni yoran. İnsanların eseri olup benliğimden çıkmış düşüncelerim, iç sesim. Düşünüyorum oturup sizle nasıl baş edeceğimi. Bir çıkış yolu arıyorum ama bulamıyorum. Karmaşıklık, kalabalık her yer. Hiç düzene girmeyecekmiş gibi."
Gece Bulutu
öyle.
Uzun zaman sonra uygulamaya bilgisayar üzerinden girme fırsatı yakalıyorum. Yaklaşık bir yıl sonra bilgisayardan giriş yapmam, içimi dökmem için bir fırsat oluyor. Sevdiğim alışkanlıkları tekrardan sıralayıp önce bir Evgeny klasiği açıyor ve cümlelerime başlıyorum. Hani demiştim ya epey bir zaman giriş yapamadım diye, beraberinde kitapta okuyamamam ve alışkanlığımı kaybetmem içimde oluşan hüznü, huzursuzlukla beraber getiriyor. Geriye dönüp baktığımda belki bazı şeylerin çok uzağında olmam belki de yaşadıklarımdan uzakta olmam fikirlerimi zihnimin en uç noktalarına sürüklemiş. Şimdi tam sırası diyor beynim işte aynı yerdesin aynı dükkanda... Bir karar verme gereği duyuyorum içinde, radikal kararlar vermekte zorlanmamıştım bundan önce tabii bu yönde verdiğim kararların sonucu sürekli bana zarar verdiğinden ötürü bu kez çekimser davranmam olağan geliyor. Önce bir bir düşünüyorum her şeyi ve herkesi... Mesele çok anlamsız geliyor bana özelikle insan canına hiçbir değer verilmediği günümüz dünyasında. Yaşantılarımız, var oluşumuz bile rastlantıdan öteye gitmiyor. ( Bu fikrime katılmayacak çok fazla kişinin olduğunu biliyorum elbette) Kısacası yakın zamanda yaşanan olaylardan sonra hayatın ciddiye alınmaya değecek bir şey olmadığını düşünüyorum, elbet bir çok problemle karşılaşabilir ekonomik sıkıntılar vs. tüm bunları göz ardı etmek pek mümkün değil, yaşamın amacı belki kimilerinizin çoğunlukla ortak paydada buluştuğu bir konu üzerine... Benliğim bundan önceki yaşam dilimlerimde kimi zaman farklı fikirler bulsa bile şu an şu soruyu kendime sormaktan öteye gidemiyorum; amaç nedir?
︎
Aklıma kan kaybından ölen kesik sırtlı sırtından bıçaklanmış insanlar geliyor. Aklımı bir ameliyat masasında aç köpek balıklarına bırakıyorum, acıyor beynim...
︎
Sayfa 14Kitabı okudu
Acıyor Allah'ım... Canım, ruhum, bedenim, beynim, geçmişim, geleceğim, bugünüm, yarınım hep acıyor. Al Allah'ım. Ya acılarımı al ya da canımı...