Bir fırtına tuttu bizi, deryaya kardı
O bizim kavuşmalarımız a yarim, mahşere kaldı..
Mapushanede yata yata, yanlarım çürüdü
Pencereden baka baka a yarim, ela gözler süzüldü.
Yollarına baka baka a yârim ela gözler süzüldü...
Akşam yemeğinden sonraydı,bir tepenin üzerine uzanmış,sigaralarımızı tüttürerek yıldızlara bakıyorduk.Çadırlardan birinde yanık bir Selanik türküsü yükseliyordu."Bir fırtına tuttu bizi,deryaya kardı
O bizim kavuşmalarımız a yârim,mahşere kaldı..."
an itibari ile şehrimde gök gürlüyor, kaygılarım yerini garip bir özleme bırakıyor, şairin:”Havada konuşmamanın, görmemenin kahrolası hüznü “ dediği ve arka fonda Selanik Türküsü; “bir fırtına tuttu bizi”