İşte ben hep böyle garip mahzun,
Bir şey beklermişçesine yaşıyorum.
Bazan öyle günlerim oluyor ki, Elâgözlüm,
Ne oldu, nasıl bitti şaşıyorum..
Bazı bilmem, gün nasıl başladığında,
Kayıp kayıp gidiyor dünya bıkkın bakışlarımdan.
Yaşıyorum, yaşıyorum da bitmiyor,
Bir tutam sakız oluyor ağzımda zaman..
Yaşamak ne kadar çekilmez gelse de
Apansız uyanırsan gecenin bir yerinde
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa
Bil ki seni düşünüyorum
Bir vapur yanaşırsa rıhtımına bin, açıl
Örtün karanlıkları masmavi denizlerde
Ve dinle kalbimi bak nasıl çarpıyor nasıl
O bütün özlemlerin koyulaştığı yerde
Bil ki seni bekliyorum
Bir sabah gün doğarken aç perdelerini, bak
Sevinçle balkonuna konuyorsa martılar
Kendini tadılmamış derin bir hazza bırak
Dökülsün dudağından en mutlu şarkılar
Bil ki seni istiyorum
Gecelerden bir gece uyanırsan apansız
Uzaklarda elemli, garip bir kuş öterse
Bir ceylan ağlıyorsa dağlarda yapayalnız
Ve bir gün kalbinde bir sarı çiçek biterse
Bil ki seni seviyorum
- Ümit Yaşar Oğuzcan
Birbirleriyle sadece göz aşinası olan, her gün, hatta her saat karşılaştıkları, birbirlerini inceledikleri hâlde, âdetlerin hükmüne ya da kendi kuruntularına tabi olarak ne selam ne konuşma,
Görünüşte kayıtsız bir yabancılığı devam ettirmek zorunda kalan insanlar arasındaki ilişkiden daha garip, daha nazik bir şey olur mu ?
Aralarındaki bir huzursuzluk, hastalık derecesinde merak, tanışmak ve fikir alışverişi ihtiyacının tatmin edilmemiş, yapay bir şekilde bastırılmış olmasından doğan bir isteri, özellikle bir tür gergin bir dikkat havası eser...
Çünkü insan insanı, hakkında bir yargıda bulunamadığı sürece sever.
Aylardır hiçbir haber alamıyorum. Kimseye bir şey soramıyorum. İlk gittiğinde sana bir ay süre vermiştim, sen yazmazsan ben tam bir ay sonra mesaj atacağım demiştim kendime. O zamandan bir travma kaldı bende, artık ben ne doğrudan yazabiliyorum ne de arayabiliyorum. Özlemimle baş başa kalıyorum. Bir şeyleri de zamana bıraktım olacağı varsa olur diyerek. Ama böyle yapınca da içime sinmiyor, garip bir durum. Benim için durum çok farklı ama sen eğer bir gün aramak istersen, arayacak olursan bunu çekinmeden ve düşünmeden yap. Bana bir adım atacak olursa bunu direkt olarak yap. Benim sana her zaman hazır olduğumu biliyorsun. Seni, seni, seni sadece seni istiyorum; başka hiçbir şey istemiyorum.
Not:
Defterim vardır duygularımı döktüğüm. Ama 999 km ötede bırakıp geldiğim için ve de o deftere en yakın 1k’yı hissettiğim için buraya yazmaya karar verdiğim bir yazıdır.
28 Şubatta emanet edildin bize 😇 ve işte o gün başladı savaşın.
Emanet edileli 1 saat olmamıştı ki solunum sıkıntın var dediler ve aldılar bizden seni 😕 küvözde kalman gerekiyormuş. Daha seni bir kere bile öpmemiştim oysaki. Akşamı iple çeker olduk. Akşam oldu dediler ki biraz daha kalması lzım siz gidebilirsiniz. Öylece geri döndük evimize geldiğimiz gibi. İçimizde garip bir boşlukla. 1 hafta sonra taburcu oldun. 9 ay bekledik ama bu 1 hafta geçmek bilmedi sanki. Sonra AB0 uyuşmazlığı var dediler, sonucundaysa inatçı bir sarılıkla mücadelen başladı. (38. günden sesleniyorum hala devam ediyor sarılığımız🙃)
Sonra babanı göreve gönderdik çok uzaklara, kaldık baş başa ❤️🩹 ve bitmeyen gaz sancıların merhaba dedi bize 😌 o kadar çok ağladın ki hastaneye gittik çişinde zorlandığını söyledi doktor. Sünnet oldun daha 1. ayında. Bu sefer hem dikiş ağrıların hem gaz sancıların.. 24 saatin 14 saati uyuyorsan kalan 10 saati sadece ağlıyorsun. Biliyorum keyfi değil, bi şekilde canın yanıyo. Bunu bilmekse çok üzücü 😓.
Ve gelelim sadede,
39 günlük oldun koca bi ömre ne acılar sığdırdın be evlat🤭🚬
Sen büyük bi savaşçısın bunu bilmeni isterim. Önümüzde koca bi ömür var seninle 🫶🏻🥹 Allahın en güzel emanetisin bize, layık olmak duası ile..
Yanılgılar
Her zaman daha iyisine layık olduğumuzu düşündüğümüz yolculuğumuza, her şeyin enlerine sahip olma arzumuzla, gerçek ve yararlı olanı es geçip, kullanışından ziyade sadece sahip olmak için zamanlarımızı, canımızı, değerlerimizi ipotek ederek devam ediyoruz. Elimizde olanın kıymetini bilmeden, olmayanlara üzülerek ya da iç geçirerek devam ediyoruz