Ostap Bender’in dönüşü
Tanrı ve aracı kılavuzluğu yapan dinlerin getirdikleri de dahil ritüellerin varlığı basar insanları sık sık, kaçınılmaz. Çekiştirir her bir taraftan. Vicdanlar bir yandan; örf ve adetler, aklın sınırları bir yandan; çağın, yarattığı stres ve getirdiği çeşitli psikolojik rahatsızlıklarla kapana kısılmışlık da başka bir yandan, boğarken, nasıl yaşasın bunca insan?
– Eksilerek ve yaratarak… Şairleşerek. Mesela Flaubert mizahi yaklaşımıyla ‘’Koca bebek’in kibarcası (hayalci)’’diye tanımlıyor şairleri. Mizah da olsa doğru bir tespit belki de bu; çocukluğa gerilen mizaçla, daha da uzağa gitmeye vesile, çocukluğa dönüş hevesi! Eksilerek, hayal kırıklıkları dökerek hafiflemek… Ve de yaratarak: -döküntülerden geriye saflığı kalan- biraz sanat, biraz çocukluk, biraz da tecrübe birikiminin doğaçlama oluşturduğu, kişinin karakterinin yaratılımıyla, hafiflemek…
– Belki de mevsimleri özümseyip tutkuyla pencerelerden bakarak. Hem ‘’Camları resimlenmiş pencerelerdir şiirler!’’ demiyor muydu Goethe de?..
Sayfa 9 - 10 / YaratırkenKitabı okudu
Boş bir hayaldi belki evet. Ama insanı ayakta tutan genelde bu boş hayaller oluyor.
Sayfa 229Kitabı okudu
