Duygusal durum raporu 11
31.01.24-01.18
Anlatacak kimsem kalmadı seni. Herkes kızıyor bana. Unut artık diyor. Geçip giden zamanları bir yerlerde bulma derdindeyim ben. Seni hatırlamıyorum ki ben. Hatırlamak için önce unutmam gerek. Bir keresinde karnım ağrıdığı için masaj yapmaya çalışmıştın. Ağladığım ama nedenini söylemediğim için saatlerce uğraşmıştın anlatayım diye.
Sessiz bir çığlık, gırtlaklarda tıkanıp kalan bembeyaz bir haykırış..
Sayfa 25Kitabı okudu
Yeniden bir zaman yolculuğu
Kopenhag üçlemesi bir akşam ansızın çıktı karşıma. Okurluk zevkimin ortak olduğu birinden de 
Elena Ferrante ’in tarzına çok benziyor gibi bir yorum duyunca anında başladım okumaya. Elena Ferrante benzemek demek 
Annie Ernaux ’a benzemek demekti aynı zamanda. Nitekim bu da bir başka Ernaux hayranının yorumuydu.
Otobiyografik eserleri okumaya bayılıyorum. Hele bir
Babaannemin (74) arkadaşı, Latife (86) teyze var. Ayak üstü geçerken uğrarım. Bayadır uğramamıştım, bugün gittim bi hal hatır sormağa (babaannem yoladıydı :) ) Hâlını sorduk falan hastaymış garibim. Eşi de yok -rahmetli- evde tek yaşıyor. Çocuklarıyla kalmayi bide. Öyle... :)) sonra dediki; bizden geçti kızım, yaşlandık hastalık olur o kadar. Çok tatlıydı ya... yaşlı biri değil de 7- 8 yaşlarındaki bir kız çocuğunu gördüm orada. Öyle işte...