nasıl oluyor da böyle bir göğün altında türlü türlü suratsız, kaprisli insan yaşayabiliyor? bu da gençlere özgü bir sorudur sevgili okur, hem de daha ilk gençliğini yaşayanlara, ama Tanrı'dan dilerim bu soru gönlünüze sık sık doğar!..
"O zaman anladım ki, en azından ben, vebayla mücadele ettiğimi sandığım o uzun yıllar boyunca bir vebalı olmaktan öteye gidememişim. O zaman anladım ki, dolaylı yoldan binlerce insanın ölümüne göz yummuşum, hatta o ölümü kaçınılmaz biçimde getiren eylem ve ilkeleri doğru bularak buna kendim yol açmışım. Başkaları bundan rahatsızlık duymuyor
Onun kim olduğunu sandığın kişiyi değil de gerçekten kim olduğunu gösteriyorsa bırak göstersin. Senin yerine bir başkasını seçmek istiyorsa bırak seçsin. Seninle konuşmadan haftalar geçirmek istiyorsa bırak geçirsin. Seni bir daha görmemek onun için sorun değilse bırak görmesin. Hep önce kendisini düşünüyorsa bırak düşünsün. Herkes tercihleriyle yaşar. İsteyen elbette çabalayacak, sözleri ve eylemleriyle tutarlı olacak ve aklınızda soru işareti bırakmayacaktır. Dönüşüm insanın kendi içinde başlar ve biter. Bunu kabul etmeyip direndiğiniz her noktada daha da çok yorulacaksınız. İnsanları size uymadıklarında serbest bırakın ve gözlemleyin. Bu süreçte sizde kendinize yansıyan, sizi tekrar tekrar yoran iletişim problemleri üzerine düşünün ve kendiniz üzerinde çalışın. Size ait olanlar zaten size gelecektir.