Hayatın en hüzünlü anı,mevsimine kapıldığın kişinin bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını anladığın andır...
Bırak ,gitsin...
Bırak,git...
Taş Parçaları
...
Titreme daha fazla kalbim.
Bağışla kendini artık onu da ,
Bırak gitsin.
Bırak gitsin.
O senin en ezel gününden kaderin
Sen onu nasılsa bin kere daha
Seveceksin.
Aklın kimyası ile aşkın kimyası başkadır. Akıl temkinlidir. Korka korka atar adımlarını. "Aman sakın kendini" diye tembihler. Hâlbuki aşk öyle mi? Onun tek dediği: "Bırak kendini, ko gitsin!"
Buna olmek mi diyorlar? Hoşca kal demek; her seyi bos vermek, teker teker, hatiralarin ve hislerin kaybolmasi.Insanin karanfilleri veya zencefili, belki yeşil bir ipeği belki de beyaz bir Etawa kusunu duslediği son andir artik bu.Birak hayati var eden her sey yitip gitsin, geriye sadece simdi ve burasi kalana dek; cadiri donatan renkler, işiğin bulanikliği , sesler..birak gitsin hepsi.
