Birhan Keskin/ Penguen 2
...
Bir kuşun anısı kalmış bende, saklı
Bundan gözlerimdeki kayalık
Içimdeki serseri buzullar
Dürtme içimdeki narı
Üstümde beyaz gömlek var.
"O günden sonra kuracak güzel bir cümlem olmadı hiç..."
"Şuraya bir cümle koydum. Bırak, acımızı birileri duysun. Hem zaten şiir niye var? Dünyanın acısını başkaları da duysun!"
İçime işleyen acıyı size değil
bir suya bırakmayı öğrendim
dal olmaktan vazgeçeli çok oldu
bu yüzden ne bir ağacım var
bana benden
ne de çiçek açacak benden.
Sayfa 117 - MetisKitabı okudu
(Ben bu şiiri, yanımda oturan, değneğini tutan gencin omzunda dinliyorum. O da bilmiyor..)
Sevgilim, sen bunu aldığında
-ki mektup denemez buna-
umarım bağışlarsın beni:
yazamadığım mektuplarda biriktirdim kederimi.
Sevgilim İstanbul’da yaz bitiyor,
bu güze gecelerinde ben, sardunyaların arasında
senin getirdiğin mumları yakıyorum.
Bir
http://www.anitsayac.com
Ölülerimizi “sık kullanılanlara” ekliyoruz.
Ölülerimize ölülerimiz ekliyoruz.
Şans eseri yazmıyorsa adımız bir sayaçta
Birhan, ben bunu hep “antisayaç” olarak okudum
Yani sayılamayan, sayılmasın hiç aman
Sahi biz kaç darbeden sonra ölülerimiz oluyoruz.
Erkek ve kadın, iki farklı hayvan.
Ve kuraldır öldürür hayvanlar âleminde güçlü
Sayfa 36 - Metis Yayınları