ÖLÜM BİLE ÜŞÜYORDU
ÖLÜM BİLE ÜŞÜYORDU
TANYA SALLANDI
İPİN UCUNDA....
VE NAZIM ŞÖYLE YAZDI BİR KAÇ SATIRLA...
1942 yılının Ocak ayıydı.. Bu günlerde Moskova buz kesmişti.. Öyle soğuk bir yel esiyordu ki, ölüm bile üşüyordu..
Moskova yakınlarında bir cenaze töreni.. Gömülen 18 yaşında bir genç kız.. Sessiz sedasız... Gencecik bedeninin üstü buzlu toprakla
Muhtemelen, dünyanın gelecekteki efendileriyle aramızdaki fark, bizimle Neandertallerin arasındaki farktan fazla olacaktır; biz de Neandertaller de en azından insanız, oysa bizim torunlarımız tanrı gibi olacaklar.
"... kim olduğum nereden geldiğim hiç o kadar mühim değil. Aynı şekilde senin kim olduğun da, nereden geldiğin de hiç mühim değil... İnsanız, anlıyor musun, insanız biz!"
Mehmed Uzun ❤️
Biz de insanız ve herkes hata yapar -ebeveynler bile.
Sayfa 182
Yürüyoruz yürüyoruz,
günün aydınlığında
Donuk fabrika bacalarına,
yoksul mutfaklara
Çarpıyor sesimiz ve birden parlayan
Bir ışık gibi ulaşıyor insanlara
"Ekmek ve gül!
Ekmek ve gül!"
"Peki hiç sevdiniz mi" sorularına şöyle cevap verdi:
"Sevmek mi? Vakit bulabildik mi ki? Dağda, bayırda kurulmuş çadırlarda, karargahlarda insan sevmeye vakit bulabilir mi? Ama biz de insanız. Bizimde çarpan yüreğimiz var. Askeriz diye kuşkuya mı düştünüz yoksa?.."
Sayfa 112Kitabı okudu
