Başınıza gelenleri bilgisizliğinize, yeteneksizliğinize ve beceriksizliğinize bağlamaz her zaman "kendinizi savunmak için” bir fail (suçlu) ararsanız, çevrenizle hep kavgalı olursunuz. Tutucu yöneticilerle yönetilen ülkelerden tek bir tanesinin bile komşularıyla mutlu ve karşılıklı saygı ile yaşadığına tanık olmadık. Hatta bu kesimler kendi ülkelerindeki muhalefeti ve karşı söz söyleyenleri bile düşman ilan etmekten çekinmemektedirler. Şunu unutmayalım: Kendi iç dinamiklerimizden kaynaklanan olumsuzluklara her zaman bir suçlu bulduğumuz sürece kendimizi düzeltemeyiz.
Sayfa 222Kitabı okudu
"Fazla, hep dahasına meyilimiz
Bakma, bize düşman kendimiziz"
Çook uzun olduğunun farkındayım...
ABDULKADİR TURAN / ANALİZ
1 Kasım 1928’de tek kararla harflerimiz yasaklandı. İngiliz tarihçi Arnold J. Toynbee’nin ifadesiyle Türkiye’de kütüphaneleri yakmaya gerek kalmadı. Çünkü Cemil Meriç’in veciz ifadesiyle kütüphanelerde kitaplar tuğla yığını oldu. Mahir İz’in ifadesiyle roller ters döndü. Hasbelkader daha önce Fransız alfabesini öğrenen
HAMAS, herhangi bir terör eylemi gerçekleştirmemektedir. HAMAS, vatanını ve halkını savunuyor. kendisine yapılan saldırılara aynıyla cevap veriyor yani nefs-i müdafaa yapıyor. israilliler, Mescid-i Aksa ve el Halil'de sivil filistinlilere yönelik terör saldırıları gerçekleştirinceye kadar HAMAS'ın sivillere yönelik en ufak bir eylemine rastlayamazsınız. Düşman, topraklarımızı işgal edip bize saldırıp bizi öldürürken terör olmuyor da bizim kendimizi savunmamız mı terör oluyor?
Sayfa 77Kitabı okudu
Topluluğun düşünce ve inanç birliğiyle davranışta ahenk talebini benimseriz. Grup bizi içine alır, bize kolektif bir kimlik sağlar; aidiyet dürtümüze seslenirken bizi kendimizi arama derdinden kurtarır. Aynı topluluk kendimizi ihtiyaç duyulan biri olarak görmemizi sağlarken bize güvenlik ve yaşama rahatlığı temin eder. Ama bunu yaptığımız zaman, ait olduğumuz grup ya da topluluğu insanlığın merkezi olarak görmeye başlarız. Bu gruba dâhil olmayanları, farklı düşünenleri kendimize düşman olarak görme durumuna geliriz. Çünkü dünyayı “biz” ve “onlar”, yani kendimiz ve diğerleri, inananlar ve kâfirler, vatanseverler ve satılmışlar olarak ikiye ayırmışızdır. “Biz”in “onlar”dan her zaman ve her yerde üstün olduğunu söylemeye gerek yoktur. Bunun gerçekte böyle olmadığını, bize sadece felsefi bir tutum gösterebilir.
