ZAMAN KIRINTILARI
Biz, zaman kırıntıları,
Zaman sinekleri,
Notre Dame Paris (kendim için notlar)
Notre dame'ın kamburu
Özürlü bir bedende zihninde köreldiği doğrudur. (126)
O devrin pek akla dayanmayan ve ince olmayan dindarlığı bir din hareketinin çeşitli yüzlerini göremezdi. İnsanlar durumu bir bütün olarak alır, onu yüceltir, gerekirse kurbanlar vererek kutsallaştırır, ama acıları irdelemez, insanlara acımazlardı. (177)
Artık
Zaman Kırıntıları
Biz, zaman kırıntıları,
Zaman sinekleri,
Tozlu camlarında günlerin sessiz kanat çırpanlar
Ve lüzumsuz görenler artık
Bu aydınlıkta kendi gölgelerini!
Sanki siyah, simsiyah taşlar içinde
RAGIP - 4
Üşüyorum...
Beynimin içinde beni tutarsız şeylerle meşgul eden düşünceler ırak kaçtı
Soluyamıyorum ve bununla birlikte yersiz, arsız düşünceler gırtlağımı bırakmıyor
Etraf besbelli dokunsam porselen gibi dağılır ama saf beyazlık ruhumu çıldırtıyor
Ne yapacağımı bilmiyorum sanki, şey, bir şeyler beni susturuyor
Şah damarımdan beynime sızan ince
Zaman Kırıntıları
Biz, zaman kırıntıları,
Zaman sinekleri,
Tozlu camlarında günlerin sessiz kanat çırpanlar
Ve lüzumsuz görenler artık
Bu aydınlıkta kendi gölgelerini!
Not defterimde ne zaman yazdığımı bilmediğim bir yazı daha buldum:)
Zaferi, ölünce kutlanan bir savaştır yaşamak...
Ben zaferin sevinç çığlıklarını duyar gibi olmaya başladım, sanırım sonumuzun başlangıcı geliyor. Güneş doğmak üzere, karanlıklar yavaş yavaş aydınlanacak gibi...
Anlatmak istediklerimi biriktiriyorum, belki birisi çıkar da ölene saygı adı altında bizi anlamaya çalışır diye -bilirim, kimse bizi
Benim Hikayelerim III
Valla nereden bulaştık bu işe bilmiyorum.Böyle aşk dediğin şey yanmak ise ben kül olmuşum yani.Böyle bütün rüzgarları sırtıma almışım; o güzelim yüzlerinize, gülüşlerinize, ellerinize, böyle kadehlerinize dökülüyorum tek tek yani. Bazen en başından bellidir filmin sonu da lakin görmek anlamak istemez işte insanoğlu.
Böyle sonunu bildiğin halde
Bir yudum hayat
Bir bebeğin doğum çığlığı yankılanır viran şehirde
Sonra adımlar daha bir sert bi o kadarda fiyakalı atılır sokaklarda
Gençlik denen kuş cıvıltısı dolaşınca ıslığa
Bir teneffüs zili aralığında tanışılacaktır ilk aşkla
Bilinmeyecek bu yürek ağrısının ömre kilit vurup bir daha kullanılmayacak hale getireceği…
Ve ilk şiir düşer satırlara’’Liseli bir kız endamıyla önümden akıp giderken gençliğim geride bir tek kahverengi sıralara yazdığım adını bıraktım’’
Bu masum cümle kanatacaktır bütün uykuları,
Marlboro içilecektir fiyakalı bir duruş hesabına
Aslan arkadaşlarla belalardan bir tutam alıp adını cesur diye yazdıracaktır sokaklara
Denize tutku ve maviye aşk belirecek kara gözlerde
Lakin ekmek kavgası koparacaktır bütün tutkuları
Yaşamak denen bu baş belası,bu ağır yük hırpalayacaktır
Ve beyazlar rezervasyonlarına tam vaktinde gelip oturacaktır saçlarıma
Sonra şiirler alınmamış rugan ayakkabılara,kaybolan çocukluklara
Sonra onun yüzüne benzeyen bütün yüzlere ince bir tebessüm duracak ağız kenarında
Sahi elaydı değil mi gözlerin,hani güneş değince yeşile çalardı
Senden sonra tekrar aşık olundu lakin un ufak ettiler yüreğimi
Bir sen anlamıştın beni bir sen okşamıştın kalbimi
Pencerenizin önünde çok ıslandım
Yıllar sonra bir gün seni bu kadar özleyeceğimi bilseydim
Islanmak ne ki be boynumda tasma kapına bağlanırdım
Leadri Leadri
Atatürk
_Bir gün ressamlar Türk'ün simasını kaybederlerse, yıldırımı alıp yapıversinler. Türk budur. Yıldırımdır, kasırgadır, dünyayı aydınlatan güneştir. Bu memleket, dünyanın beklemediği, asla ümit etmediği bir müstesna mevcudiyetin yüksek tecellisine, yüksek sahne oldu. Bu sahne en aşağı 7 bin senelik bir Türk beşiğidir. Bu beşik tabiatın
Savaş Bitti
var mı bilen başıma seni saranlar arasında adını
mantık mı diyorlar idrak mısın hafıza mı
sahici bir şeysen eğer söyle bakalım
neydi sevgilinin koynuma kaçtığı tarih
yıllardan hangisiydi hangi mevsimdeydik ayın kaçıydı
koynummuş madem sevgilinin göz diktiği yer kaçmak için
incecik ürperişli gölgesi cismime neden kıydı
sor gücün sormaya yetiyorsa