Yarın mutlu olacağım! Mutluluğun yarını yoktur; dünü de yoktur; o geçmişi hatırlamaz, geleceği de düşünmez; -onun şimdisi vardır- bir günü de değil, bir anı
Sayfa 189Kitabı okudu
Yeryüzündeki her şey -hem iyi hem kötü her şey- insana hak ettiği için değil, birtakım hala bilinmeyen, ama mantıklı yasalarla, benim belirtmeye bile kalkışmayacağım, sadece ara sıra belli belirsiz hissettigimi sandığım yasalarla veriliyor.
Sayfa 115Kitabı okudu
Büyük bir vadi küçük bir çatlaktan başlar... Koca bir yara iyileşir ama kesip attığın tırnak bir daha geri gelmez.
Sayfa 378 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Kalbim onlara karşı sanki yosun bağladı.
Sayfa 378 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Gökyüzünden öteye uçamazsın, topraktan kopamazsın... Hayat bu böyle yaşayacaksın.
Sayfa 370 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
İçinde bir hardal tohumu kadar inancı olan insan dağları yerinden oynatabilir... Mucizelerin gerçekleşebilmesi için inancın olması yeterlidir.
Sayfa 155 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
“Tek sözcük…Ah, ne deliydim! Bu sözcük…Arkasından gözyaşlarıyla tekrarlamıştım, rüzgâra savurmuştum, ıssız ovalarda haykırmıştım…Ama ona söylememiştim, ona söylememiştim onu sevdiğimi.”
Sayfa 193
Bu ben.
“Kendimi mutlu hissediyordum…Ama neden mutluydum? Hiçbir şey istemiyor, hiçbir şey düşünmüyordum… Mutluydum.”
Sayfa 135
“Yeryüzünde ki her şey -hem iyi hem kötü her şey- insana hak ettiği için değil, birtakım hala bilinmeyen, ama mantıklı yasalarla, benim belirtmeye bile kalkışmayacağım, sadece ara sıra belli belirsiz hissettiğimi sandığım yasalarla veriliyor.”
Sayfa 115
Carpe Diem
Yarın mutlu olacağım! Mutluluğun yarını yoktur: dünü de yoktur; o geçmişi hatırlamaz, geleceği de düşünmez; onun şimdisi vardır - bir günü de değil, bir anı..
Bu gülümseme, duru, neşeli bir gülümsemeydi; böyle olduğu için de daha korkunç, daha hoşa gitmez görünüyordu. Uzun zaman sonra, aynı gülümsemeyi asılmak üzere olan bir adamın yüzünde görmüştüm.
Sayfa 93Kitabı okudu
Kendini salıverme, eski dost! Seni kendi evinden kovdularsa, benim evimde her zaman bir sığınak bulursun. Yaşamımı kurtardığını unutmadım ki! Harlov, "Velinmetim" diye inledi, yüzünü elleriyle kapattı:
Şimdi de siz beni kurtarın, dedi.
Sayfa 81Kitabı okudu
Güneş parlıyordu, yalnızca öyle tatlı, öyle solgundu ki, sanki ayı andırıyordu.
Sayfa 61Kitabı okudu