bsqpra
@bsqpra
vakti geçti ölmenin,
hakkını ver herkesin.
116 okur puanı
Nisan 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
"Çok çabuk değişiyorum: Bugünüm dünümü yalanlıyor. Yukarı çıkarken çoğu kez basamakları atlıyorum - hiçbir basamak bunu affetmiyor."
Sayfa 70 - kırmızı kedi yayınevi, bir gençKitabı okudu
96 syf.
10/10 puan verdi
112 syf.
9/10 puan verdi
·
6 günde okudu
Okur Takip Önerileri
"Izdırabın derinlerine inildikçe sevincimizi kaybetmek korkusu kalmadığı için, yeni bir sevinç başlıyor: Izdırabın ilacı ızdıraptır."
Sayfa 111 - ÖtükenKitabı okudu
"Kendi kendime karşı çok borçlandım. Kendime vadettiğim şeyleri yapamazsam utancımdan aynaya bakamayacağım."
Sayfa 110 - ÖtükenKitabı okudu
Her an birbirimizden biraz daha uzaklaşıyoruz. Konuşursak, birbirimize bunu hissettirmekten başka bir şeye yaramayacak. Bunun için susuyoruz. Ne onda bu büyük mesafeyi atlamak ve ötekinin yanına varmak isteği, ne bende kuvveti var. Bu sessizlik içinde zaman aramızdan bir düşman gibi geçiyor."
Sayfa 76 - ÖtükenKitabı okudu
"Zira onun en kuvvetli düşmanı zamandı."
Sayfa 70 - ÖtükenKitabı okudu
"Ve içimde geriye dönmek korkusu var. Hiçbir şey hatırlamak istemiyorum. Elimi cebime sokarken, bana iki gün evvelini hatırlatacak bir kağıt parçasına, bir şeye rastlamaktan bile korkuyorum."
Sayfa 60 - ÖtükenKitabı okudu
"Hakikati seviniz, o da sizi sever; hakikati arayınız, o da sizi arar ve üstüne yalan Çin setleri gibi kalın duvarlar örsün, altında kalan hakikat bir ince iniltiyle, bir hafif rüzgar dalgasıyla, herhangi bir küçük işaretle mevcudiyetini bildirir: 'Buradayım!' der."
Sayfa 52 - ÖtükenKitabı okudu
"Yalan bana suçların en ağırı gibi geliyordu; ve bir yalan söylendiği zaman insanların değil, eşyanın bile buna nasıl tahammül ettiğine şaşıyordum."
Sayfa 51 - ÖtükenKitabı okudu
"Bazen etrafımızda o kadar esrarlı bir hadise olur ki ince teferuatına kadar bunu sezeriz, fakat hiçbir şey idrak etmeyiz; ruhumuzun içinde ikinci bir ruh her şeyi anlar, fakat bize anlatmaz, böyle korkunç işaretlerle bizi muammanın derinliklerine atar ve boğar."
Sayfa 44 - ÖtükenKitabı okudu
"Bütün bu ev, bütün bu insanlar bana yabancı geliyordu. Onları bana tanıtan bütün alakalar, hatıralar bir anda kaybolmuştu."
Sayfa 43 - ÖtükenKitabı okudu
"Hâlbuki mesele çok basit: İnsan hastalanır ve ölür."
Sayfa 41 - ÖtükenKitabı okudu
"Meçhul ümitlere inanmadığım ân, beni kurtaracak şeyin ne olduğunu bilmek istiyorum. Ümit etmek bile az. Emin olmak ihtiyacı. Yalancı istikbalin şüpheli vaatlerine değil, teminatına ve senedine ihtiyacım var. Halbuki o vaat bile etmiyor ve kendisine beni nasıl karşılayacağını sorduğum vakit, korkunç bir dilsizlikle susuyor."
Sayfa 29 - ÖtükenKitabı okudu
"İçimde hep ne olduklarını bilmediğim gizli ve meçhul ümitlere sarılmıştım; onlar olmasa bir saniye nefes alamazdım; çünkü bütün hesaplar aleyhime çıkıyordu, bu meçhul ümitler beni aldatırlarsa mahvolacaktım."
Sayfa 28 - ÖtükenKitabı okudu
"Arada bir, bu karanlıklardan çıkarak, öğle güneşiyle yanan karşıki tepelere baktıkça, karanlık bir odadan gayet aydınlık bir yere ansızın geçmiş gibi gözlerim kamaşıyor ve hayret içinde kalıyordum.
Ne aydınlık! Ne aydınlık! Bütün taşlar, topraklar, boşluklar, camlarla, aynalarla, beyaz madenlerle dolmuş gibi parıldıyordu.
Fakat bu ışığa çok bakamıyordum, bu güneş bile gözlerimden içeriye girince, kendimden daha büyük bir karanlık denizine düşmüş gibi derhâl sönüyor ve içimin rengini alıyordu."
Sayfa 15 - ÖtükenKitabı okudu