Jack Kerouac Kendini Anlatıyor
Ben hayatım boyunca pranga mahkûmiyetlerinden kaçan köksüz bir ağaç oldum. Ne durmayı ne de aynı yolu ileri geri kat etmeyi severim. Bana sorarsanız, gerçek yaşam hiç durmadan dosdoğru denize doğru gitmektir. Öyküler söylemek, öyküler dinlemek, öyküler yaşamak…
Benim öyküm de onlardan biri. Her zaman gizlice
Bir Nedeni Yok Yalnızca Öptüm
Dudaklarım gerisin geriye çekildi; ağdalı bir sıvının ağır ağır örttüğü, korkunun biçim kazanıp ayağa kalktığı ve ‘hey bana bir şeyler söylemenin vakti geldi’ dediği zamanlarda bekledim seni; gözlerimi kapadım. Bekledim. Beklerken, özlemenin hangi geçitleri geçilmez kıldığını, hangi duyguların insanı hayata
Düşünceler sonsuz galiba..Çünkü düşündükçe kayboluyorum ve bu beni acayip tahrik ediyor..Sıyırana kadar düşünmek!! Ben galiba düşünce sonsuzluğunun içinde kayboldum..
“Düşünüyorum da aşk sözcüğünü de biraz eksik buluyorum, şu senle ben arasındaki ilişkiye. Daha büyük, daha sağlam bizimki. Aşk onun içinde sadece bir kısım galiba. Ötesinde aşkla birlikte ama yer yer, zaman zaman onu aşan başka duygular, başka esriklikler, başka baş dönmeleri de var bizde. Seni seviyorum ve senin için her şeyim. Beni seviyorsun ve benim için her şeysin. Bir insan için şu kısa hayatta bundan daha büyük ne olabilir ki. Acaba Mecnun Leyla’yı elde edip onunla evlenseydi, Ferhat Şirin’e kavuşsaydı, aradan bu kadar yıl geçtikten sonra bizim birbirimize olduğumuz gibi tutkun olabilir miydi? Yangın olabilir miydi? Sen ne dersin buna?”
Merhaba nalân... bu sen misin
Yoksa sen mi sandım;
Biri çimdiklesin beni
Şöyle ışığa gel de göreyim
Beni dümdüz eden
O yalandan da yalan gözlerini
Merhaba nalân
"Üniversiteli delikanli kolejli kıza bir voleybol maçında rastladı.Okul salonundaydı maç Tribünsüz,minik bir salon.. Seyircilerle, oyuncular arasında, sahanın çizgisi vardı sadece.. O kadar yakındılar..Delikanlı, bu tatlı, bu güzel, bu dünyalar şirini kızı ilk defa göruyordu takımda.. Hoşlandıgını, fena halde hoşlandıgını hissetti. Az sonra
/ Kısa cümleler kuruyordu!. / Haklı bir insanın tavrıyla konuşuyordu!. / Üstesinden gelmek gerek diyor!. / Birkaç sözcük nasıl da sevdirmişti!. / İşte onun yüzünden, / bu kitaplıktayım şimdi!. / Kitaplarını / armağan etmiş: / mektupları, günlüğünün bir bölümü ve çeşit çeşit belgeler de var aralarında!. Hepsini inceleyemedim henüz!. / Bu yazıları bulduğuma o kadar seviniyorum ki!. / Mutluydum!. / Kendi kendime gülümsüyordum!. / Aradığımdan da fazlası var elimde!. Ama bütün bu belgelerde eksik olan sağlamlık, geçerlik!. / Diğer tarihçiler yine de bu türden belgelerle çalışıyorlar!. Nasıl yapıyorlar bunu?. / Aslına bakarsan ne aradığımı ben de bilmiyorum!. Ne arıyorum?. Uzun zamandan beri yazacağım kitaptan çok, kitapta geçen / ilgimi çekti!. / Şimdi, kitap bağladı beni kendine, bu kitabı yazmak için, gittikçe güçlenen bir arzu duyuyorum içimde, yaşlandıkça artan bir arzu mu desek buna?. / Bütün bunlar olmayacak şey değil!. / Yavaş yavaş inanmaya başladım!. Bunlar olaylardan kalkarak varılmış dürüst varsayımlar: Bu varsayımların benden doğduğunu, bilgilerimin basit bir birleşimden başka bir şey olmadığını çok iyi seziyorum!. / Galiba ben yalnız ve yalnız düş gücüne dayalı bir çalışma yapıyorum!. Ne var ki roman kahramanları, benim kahramanlarımdan daha gerçek, daha sevimli sayılır!. /
Sayfa 23
